یادداشت 🎭 🎬 محمد رضا خطیب 🎭📚

                در جایی از مستند " ریشه ها " ، بهرام بیضایی میگه : از یه جایی به بعد فهمیدم که چقد کم "زن" ها رو میشناسم و رفتم اینقد خوندم و تحقیق کردم تا متوجه شدم که " زن " کیه.
راجب بهرام بیضایی میشه طومارها نوشت.
درباره "زن" میشه کتابها نوشت... از زن و مظلومیت زن میشه دفترها نوشت...
درباره موضوع زن در آثار بیضایی هم میشه تحقیق ها کرد. 
راستش وقتی این نمایشنامه رو دست گرفتم فکر کردم یک نمایشنامه تاریخی درباره دوران نادرشاه افشار قراره بخونم.
سابقه من با آثار بهرام بیضایی به اوایل دهه ۹۰ برمیگرده 
 قبلا دلم میخواست در ۱۹ سالگی نمایشنامه مرگ یزدگرد رو کار کنم!! بلاخره جوونی بود. 
بعدها طومار شیخ شرزین و مجلس قربانی کردن سنمار رو هم تا نصفه خونده بودم و چیزی متوجه نشده بودم تا اینکه این اواخر بیشتر درباره بیضایی و شخصیت بزرگ و تاثیرگذارش آموختم. 
با اون علم زیادش و طرز خاص حرف زدنش و جفایی که توی این خاک بهش شده. 
گفتم باید دوباره برم سراغ کارهاش... با فتحنامه کلات شروع کردم ولی اینبار انگار مثل آیینه برام شفاف شده بود. داستان در دوره مغولان میگذره و داستان دو پهلوان و سردار بزرگ در اون عصره که سر یک موضوع کوچیکی با هم دشمن میشن و گذشته شون رو میشه و از دل این دعوا و خونریزی کسی که فاتح میشه و فتحنامه کلات به اسم اون ورق میخوره یک زنه.
بله یک زن... و این اعجاب انگیزه.
نمایشنامه به خاطر زبان خاص آثار بیضایی شاید برای عموم کمی سخت خوان باشه اما داستان شیرین و پر از غافلگیری ای داره که کمی هم یادآور تراژدی های یونان باستانه. 
پیشنهاد میکنم حتما بخونید این اثر زیبا رو.