یادداشت حسین

        چقدر مفصل و خوب بود. حداقل از دیدِ من که کارشناس این حوزه نیستم، به نظرم کار دقیقی آمد. کتاب چینشِ موضوعی داشت و در باب هر موضوعی، باورهای عامیانه مردم رو به تفکیک شهر و روستاهای مختلف آورده بود.
به عنوان آدمی که بیشتر سال‌های زندگیم در گیلان گذاشت، با خواندنش یک‌جور احساسِ هویت و تعلق داشتن به این زمینه را حس کردم، حس پیوند خوردن به سنت و نیاکان و اجدادم، حس بودن در چیزی بزرگ‌تر از شخصِ منفرد. از طرفی هم غصه‌ی این‌ بود که تقریبا چیزی از این سنت‌ها باقی نمانده و عمده‌ی باورهای عامیانه‌ی مردم این مناطق در حال حاضر، همان باورهای عامیانه‌ی عمومی‌تری هست که در کشور می‌بینیم. یک جورهایی انگار هویتِ خاص این منطقه که با جنگل و دریا و طبیعت به شکل کلی پیوند خورده بود، از دست رفته و در هویت ملیِ کلان‌تر مستحیل شده.