یادداشت

        داستانی درباره‌ی سکوت نکردن، نه گفتن و تلاش برای مخالفت کردن با دیگران وقتی رفتارها و کارهاشون بهمون آسیب وارد می‌کنه یا اذیت می‌شیم.
زرافه‌ی این قصه ،وقتی واقعا صندلی نیست چرا باید اجازه بده دیگران ازش به عنوان صندلی استفاده کنن؟!