یادداشت راضیه بابایی

        بی سرزمین سوژه‌ی به روزی دارد.رمانی برای نوجوان که به اقلیم و جغرافیای خاورمیانه توجه دارد.
رمان های خارجی چه در فضای رئال و چه در فانتزی جهان داستانی دارد که متعلق به نوجوان شرقی نیست.مخاطب درگیر فضای ارزشی،فرهنگی و اجتماعی آنها می شود.
ولی در بی سرزمین نوجوانی که محبوب است و دوست داشتنی،پسری است مسلمان و اهل خاورمیانه.پسری که به خوبی به عنوان یک مسلمان شخصیت پردازی شده است.المان های مذهبی بدون اینکه حالت شعاری بگیرند در داستان گنجانده شده است.ناخودآگاه وقت خواندن کتاب  خواننده نسبت به مسلمان بودنش حس خوبی پیدا می کند و اگر مسلمان نباشد تعریف تازه ای از اسلام می یابد.
این نکته شاید درخشان ترین و قله‌ی طلایی داستان بی سرزمین است.
در کنار تمام نکات منفی و مثبت دیگر داستان، کتاب توانسته است خواننده را با مذهب آشتی دهد و حال خوبی از اسلام و مناسک آن دست دهد.

داستان در مورد پسری سوری و ۱۴ ساله است که به صورت غیر قانونی به اروپا مهاجرت کرده است.او خانواده اش را در جنگ و در راه از دست داده است.
پسری بدون پول، بدون مکانی برای زندگی، بدون اینکه زبان  فرانسه  بداند و مهم تر از همه بدون کارت اقامت بلژیک باید چه کند؟ در این کتاب همراه احمد به دل اتفاقات خواهید رفت.

ایراد عمده کتاب هم قابل حدس و تکراری است.
 نويسندگان آمریکایی یاد گرفته اند رویای آمریکایی را قلم بزنند،قهرمان بسازند.تنفس در فضای آمریکا را غایت آمال کنند.بلدند بدون اینکه شعار دهند یک آمریکایی را منجی و مهربان و نگران نوع بشر تصویر کنند.
دلم می خواهد رمانی آمریکایی بخوانم که نویسنده اش تنها یک اشاره کوچک به این مطلب کند که جنگ افروزان واقعی سوریه و عراق حاکمان خودشان هستند!با تجهیزاتی که به داعش می دهند و با دخالت های سیاسی  گویا از راه دور دکمه‌ی بمب هایی که در سوریه منفجر می شود،فشار می دهند.اگر این نکته را بگویند آدم دلش خنک می شود که  لا اقل یک سوزن به خودشان زدند!

کتاب عفت کلام دارد و قابل توصیه به نوجوانان است. صحنه یا کلام و عبارت نا مناسبی ندارد.مناسب گروه سنی ۱۵ تا ۱۸ سال و بزرگسال(به خاطر اطلاعات جالبی که در متن ارائه شده است)