یادداشت پروانه🇮🇷

        کتاب دوم چالش کتابخوانی متفاوت: 
«چراغ ها را تو خاموش می کنی یا من؟  
گفتم:  من» 

خلاصه:  داستان این رمان در جنوب ایران می گذرد و ماجرای مشکلات یک زن خانه دار ایرانی-ارمنی در برآورده کردن توقعات خانواده اش را روایت می کند.
کلاریس و خانواده اش  زندگی خوب و یکنواختی  را می گذرانند تا اینکه همسایه  جدیدشان  مسائل جدیدی برای آنها به وجود می آورد و کلاریس را درگیر مشکلات  خانوادگی و روانی ای می کند که باعث بهم ریختن او میشود و.... 
☆☆
همیشه گفته ام و باز هم میگم  کتاب خوندن جوابه.. 
دیشب گیج و منگ بودم و  بی قرار و هرکاری می‌کردم خوابم نمی‌برد و فکر ها تو سرم چرخ زنان می‌خوردن به دیواره های ذهنم، دوبرابر می‌شدن و بر می گشتن  و بازهم  همین روال، خسته شده بودم
 پس با همون دودو زدن  چشمام و سردرد نشستم پای کتاب و بعد از 116 صفحه بالاخره به قدری آروم شده  و غرق داستان این خانواده ارمنی ساکن آبادان شده بودم  که خوابم گرفت و  تونستم کمی بخوابم، امروز صبح هم که بیدار شدم نشستم پاش، کلاریس و درگیری  های ذهنی ش برام خیلی آشنا بودن و باعث همزاد پنداری بیشتری با شخصیت کتاب شد و خوندنش رو سریع تر کرد_ نه از اون لحاظ که منم یه زن خانه دارم  از لحاظ هایی که خودتون بخونید میفهمید_ 
تنها مشکلی من با این کتاب داشتم فضای  شلوغ داستان بود، شخصیتا خیلی یهویی باهم یه جا جمع می شدن و تند تند حرف میزدن و  در کنار مشکلات عحیب غریب و  بحث هاشون، صحبت ها و حواس پرتی های ذهنی  کلاریس هم بود  و این باعث شد بعضی جاها  گیج بشم امااا قلم روون زویا پیرزاد باعث متعادل شدن داستان شده بود و واقعا زندگی واقعی رو به تصویر کشیده بود و برام خیلی  جالب بود
یهو به خودم می‌اومدم می دیدم درگیر عشق عجیب  آرمن پونزده ساله شدم، درگیر پیدا کردن عروسک ها و صحبت کردن خیلی جالب  آرمینه و آرسینه شدم، در گیر  سیاست بازی ها و شطرنج بازی کردنای آرتوش و در آخر درگیر  کارای زیاد  و مسئولیت سنگینی که کلاریس در قبال خانواده و همسایه  و دوستانش داشت.  درگیری های قشنگی بودن و کتاب رو دوست داشتم.. بخونید و لذت ببرید✨