یادداشت Parya

حس می کنم یه مقدار زیادی شخصیت خلق می کنن اول داستان بعد می بینن که نمی تونن ازشون استفاده کنن می گن بزار بکشیمش، هم کتاب از گل و بلبل بودن در می آد هم خواننده ها متاثر می شن، هیچ کس هم نمی فهمه که ما در واقع حوصله پرداختن به اون شخصیت رو نداشتیم😐💔😅
درباره اخگر هم باید بگم خودم جلد اولشو دوست داشتم. یه سری ایراد ها هم که از جلد اول تو ذهنم داشتم تو جلد دوم بخشی ازش برطرف شد، یه چند تایی هم که مونده امیدوارم تو جلد های بعدی برطرف شه... 
در مورد مرگ ها هم باید بگم آخرای جلد یک  آره  ولی جلد دو برام مصنوعی بود‌، یه جورایی مرگ یه شخصیت اون اندازه ای تاثیر گذاره که توی داستان بهش پرداخته شده باشه. وقتی یه شخصیت رو بپذیری مرگش برات آزار دهنده است. توی جلد دو شخصیت هایی که کشته شدن اون قدر واسه من خواننده جا نیفتاده بودن علاوه بر این علت مرگشون هم زیاد منطقی نبود، در نتیجه واقعا حس چندان بدی بهم دست نداد، متاسفانه😐ولی احتمالا بهتر شه، هنوز امیدوارم بهتر شه😕 

ا من خیلی تعریف شنیده بودم ازش... خیلی دوست دارم بخونمش.
آره این مسئله ی کشت و کشتار یکم رو مخه. بعضی کتابها مرگ شخصیت‌هاشون اصلا واسه آدم عجیب و ناراحت کننده نیست.
البته مشکل نغمه این بود قشنگ به شخصیتهاش می‌پرداخت وقتی خواننده کلی با شخصیت ارتباط میگرفت باهاش یهو...😐😂
@Parya85 

مارتین تنها کسی رو که نکشته خودشه😑💔 

دقیقا. جلد شیشم میاد بیرون منم میکشه...
@Parya85