یادداشت راضیه بابایی

        این کتاب ترکیبی است از نکات مثبت و منفی و خیلی سخت است که راحت تاییدش کرده و حتی راحت نفی‌اش کرد.
از نقاط قوت داستانی و کمک گرفتن از خرده داستان‌هایی که خیلی خوب با داستان اصلی چفت شده بود و در جزو نقاط مثبت داستان است،می گذرم.
همچنین توجه به دغدغه نوجوان و چگونگی پیدا کردن راه و مسیر و هدف هم صحبت نمی کنم که تا حدودی خوب بود. (البته اما و اگرهایی داره. مثل اینکه آزادی و مبارزه برای هدف وقتی آنطور  که در کتاب ترویج و تشویق میشه، مطلقا خوب نیست و بسته به شرایط و تعریفی که هر کسی داره ممکن باعث هدایت یا باعث انحراف بشه )

اما حرف اصلی و در اصل نقطه ضعف اصلی کتاب که خیلی توی ذوق میزنه اینکه که کتاب حال و هوای ملی و مذهبی ایرانی نداره. همه چیز در تایید فرهنگ غربی و غذاها و لباس ها و وسایل و عادات وارداتی است.
 به طور کلی موسیقی رو نفی نمی کنم،پوشیدن لباس های به روز  و گوش دادن آهنگهای به روز را بد نمی دانم. حتی اهداف من مسلمان شیعه ممکن است با هدف یک دختر آمریکایی مسیحی در مورد  تلاش و زندگی و.. یکی باشه ولی  دیگر نه این قدر زیاد!
این کتاب دچار یک زیاده‌روی در ترویج سبک زندگی وارداتی شده(غربی و شرقی)که حس غریبگی موقع خواندن کتاب بهم دست می‌دهد.انگار نوجوان‌ها و خانواده‌‌های کتاب ایرانی نیستند.
و این ویژگی خوبی های کتاب رو تحت الشعاع قرار میده و در کل با وجود اینکه کتاب، داستانی خوب داره و درون‌مایه کتاب هم (گفتم با یک سری اصلاحات و توضیحات ) قابل قبول است، ولی در قابل توصیه به نوجوان نیست.