یادداشت میم‌ مهرابی

        تصمیم ذوقی و بدون برنامه‌ریزی بود که خواستم با خاطره خوش دو کتاب قبلی ابراهیمی که خوانده بودم(رونوشت بدون اصل، آرش در قلمرو تردید) سراغ بیشتر‌خوانی قلم‌ش برم.
قطعا "خانه‌یی برای شب" جزو آثار اولیه آقای‌نویسنده‌اس و باید توقعات رو به ته‌دیگ رسوند! اما مقدمه تقریبا طولانی و مفیدِ "نادرخان" تکلیف من خواننده رو کاملا مشخص کرد: آقای نویسنده تمایلی به"زیرشنل" رفتن آقایون هم‌نسل نداره، مخالفت سرسختانه‌ای با جدا سازی نقدها و مسائل اجتماع در داستان داره، راضی هم به کوتاه امدن توی ادبی‌نویسی( به‌معنای عامه) نمیشه!... .
این شجاعت و عصیانگری "نادرخان" رو بشدت دوست داشتم، همون‌طور که توی مصاحبه‌هاش گفته بود!. 
با این حال اگر اجازه بدید "مقدمه‌اثر" و همچنین "خانه‌یی برای شب" و "خالی" رو از بهترین نوشته‌های این مجموعه داستان انتخاب کنم.