یادداشت سبحان افشار

        تکرار ‌و تکرار و تکرار. وقتی سروش صحت به‌جای متن‌ها و ایده‌های خلاقانه از ساختار و‌ حرف‌های تکراری استفاده می‌کند، یعنی این متن‌ها را برای تمرین نویسندگی نوشته بوده و حالا با خود گفته که بد نیست چاپ هم بشود. 
خلاصه‌ی داستان‌ها این است که یا همه را مثل خودش می‌بیند، یا با خود می‌گوید «عه باورم نمی‌شود این فلانی است». آخر بیشتر داستان‌ها هم همه‌ی سرنشینان در سکوتی عمیق فرو‌ می‌روند تا خواننده پند و اندرز آن را بگیرد.
کل کتاب را می‌توانید دوسه‌ساعته بخوانید؛ بااین‌حال، تمام‌کردنش برای من سخت بود.