یادداشت آرمان کاظمی

                مدتی گذشت تا بر این کتاب یادداشتی بنویسم، خواستم خوب در ذهنم بنشیند تا به درستی بتوانم دِینم را به آن ادا کنم.
یون فوسه ادیب قهار نروژی که پس از روی‌گیری از نمایشنامه نویسی به رمان نویسی روی آورد، "آلیس پای آتش" را به قول خودش با "نثر کند" نوشت، نثری که خودش خودش را می‌نویسد و راهش را پیش می‌برد و این روال در دل دستور زبان نروژی مدرن به آرامی حل می‌شود که دستور زبانی ساده‌است و زمان‌ها و پسوندهای کم و دایره واژگان محدودی دارد که یون فوسه از طریق آن شما را حول محور معنا در کشاکش تکرارها و متن شعروارش می‌چرخاند و می‌چرخاند و تا پای آتش می‌برد، تا هنگامی که روی کاناپه درازکشیده‌اید خودتان را ببینید که پای پنجره ایستاده‌اید و پای پنجره ایستاده‌اید و خودتان را می‌بینید که در سرما پای پنجره ایستاده‌اید و به خودتان که در تاریکی پای آتش ایستاده‌اید نگاه می‌کنید که پای آتش در تاریکی ایستاده‌اید و ایستاده‌اید کنار فیورد پای آتش و روی کاناپه دراز کشیده‌اید و درازکشیده‌اید روی کاناپه و نمی‌توانید به قدر نفس کشیدنی از کتاب سر بردارید و به قدر نفس کشیدنی نمی‌توانید از کتاب سر بردارید و فوسه در گیراگیر جملات، زمان حال و گذشته، دیالوگ‌ها، صحنه پردازی، شخصیت پردازی، جلوه و معنا را به خورد شما می‌دهد و به خورد شما می‌دهد بدان آنکه بدانید آن‌ها را به خورد شما می‌دهد.