یادداشت عطیه کشاورز

        من این کتاب رو نخوندم! بهش گوش دادم! و به عنوان کسی که هیچ‌وقت نتونسته ارتباط خوبی با کتاب‌های صوتی بگیره باید بگم تجربه‌ی گوش دادن به این کتاب اونم با صدای آقای خانلری، یعنی نویسنده‌ی کتاب، واقعا متفاوت و جالبه.

رامبد خانلری تو بخشی از کتاب درباره‌ی خودافشاگری حرف می‌زنه و می‌گه گاهی صادقانه دروغ گفتن باعث می‌شه آدما اون فرد رو صادق‌تر ببینن! شاید در ادامه کمی از این تکنیک استفاده کنم!


طبیعتا موضوع این کتاب درباره‌ی چاق بودنه! و راوی آدمی که زمانی ۱۶۵ کیلو بوده و بعد به قول خودش یک آدم هشتاد و خرده‌ای کیلویی رو از خودش خارج کرده! 
از مصائب چاق بودن می‌گه! از فوایدش! از دنیا در زاویه دید چاق‌ها و از تغییر! کتاب شاید چیزی شبیه یک درددل صادقانه باشه که افرادی که همون ترس‌ها رو دارن بهتر درکش می‌کنن. در انتهای کتاب سه یادداشت قدیمی از نویسنده هست که تو یکی از اونا از داستان لورل و هاردی حرف‌ می‌زنه و میگه من یه جایی متوجه شدم ما آدمای چاق هاردی رو جوردیگه و با تجربه‌ی متفاوتی از آدمای دیگه نگاه و درک کردیم. 
و الان من می‌خوام بگم احتمالا ما آدم‌های چاق این کتاب رو از زاویه دید متفاوت‌تری می‌خونیم! مثلا وقتی نویسنده از تجربه‌ش برای بسته نشدن کمربند صندلی هواپیما حرف می‌زنه احتمالا یاد ترس‌هامون میوفتیم و وقتی از ترسیدن از دیدن فیلم عروسیش صحبت می‌کنه یاد این‌میوفتیم که گاهی چه‌قدر از دید خودمون از دور اجتناب می‌کنیم!

این کتاب نه راهکار می‌ده نه دنیای آدما رو عوض می‌کنه! همونطور که گفتم این کتاب یک درددل ساده و یک انتقال تجربه‌ی عادیه که خوندنش برای دو گروه از آدما می‌تونه مفید باشه:
اول کسایی که با مسئله‌ی اضافه وزن درگیرن 
و دوم برای آدم‌هایی که برای آدم‌های گروه اول ترسناکن! آدم‌های قضاوت‌گر یا حتی در پوسته‌ی مهربانانه فرو رفته که بار خاطر آدم‌های گروه اولند!

تجربه گوش دادن این کتاب حین پیاده‌روی، در باشگاه و موقع انجام حرکات ورزشی و به قول آقای خانلری فکر کردن به آقا یا خانم چاقی زاویه‌ی دیدیه که آدم‌های دیگه نمی‌تونن تجربه‌ش کنن اما احتمالا حس‌های مشترکی رو برای ما به‌وجود میاره.
اما برای آدم‌های‌گروه دوم، در روزگاری‌ که قضاوت و تحقیر بدن افراد (بادی شیمینگ) بسیار زیاده و حس ناکافی بودن مدام بین آدما پخش می‌شه، خوندن این کتاب شاید تلنگر باشه! تلنگر برای پذیرش یا حتی بازنگری!  


در نهایت
به عنوان آدمی با اندک تجربه‌ی مشترک، و مخالف با نظر آقای خانلری که چاقی رو امری بدیهی می‌دونه، معتقدم دریچه‌ی نگاهی که تو این کتاب ازش حرف زده شده جالبه و می‌تونه یک درددل یا یک آشنایی خوب برای افراد به وجود بیاره. زاویه دیدی که با قلم زیبا و روان آقای خانلری و همچین روایت‌گری خوبشون کامل می‌شه. 
به عنوان آدمی که کتاب صوتی دوست نداره، شنیدن این کتاب رو بهتون پیشنهاد می‌کنم!

پایان یکی از طولانی‌ترین یادداشت‌هایی که نوشتم!