یادداشت نعیمه هستم

        رمانی با تلخی بی پایان .....
انگار خودم بودم و داشتم خاطراتم رو مرور می کردم.
اصلا داستان رو گم نمی کردم.
سرمای اردبیل و رابطه ی  اعضای خانواده به وجود منم لرزه انداخت.
چقدر غم ، چقدر در طول داستان به خودم گفتم پول خوشبختی نمیاره.