یادداشت بهارفلاح

        
این نمایشنامه را میشود از دید فلسفه سیاسی تحلیل کرد،که تصویرگر نظام‌های فاشیستی است و هم یادآور نظام‌های کمونیستی. کامو در این نمایشنامه مدافع آزادی انسان و منتقد هر نوع نظام سیاسی است که این آزادی را به بند می‌کشد،و شهری را به تصویر می کشد که مجبور به سکوت و اطاعت بی قید و شرط از شخصیتی مستبد وزورگو شده است.حکومتی سخت که باجداکردن مردان وزنان داشتن هرگونهذرابطه عاطفی را ممنوع میشمارد.چرا که تنها حقیقت مرگ است(فلسفه پوچی کامو)

تفاوت  این نمایشنامه نسبت به رمانِ جذاب طاعون در این است که در این کتاب، طاعون به شکل یک شخصیت درآمده است و وارد داستان می‌شود. ما ابتدا با شخصی روبرو هستیم که از ثبات خوبی برخوردار است. ولی به ناگاه یک تغییر عظیمی جای این ثبات را می‌گیرد. و آن چیزی جز ورود یک نوع بلا و بیداد نیست.
 طاعون به همراه منشی خود، مرگ، ظاهر می‌شود. طاعون خواهان تسلیم مردم شهر و به زانو درآمدن آنهاست. در مقابل، گروهی از مردم به رهبری دیگو، روزنامه‌نگار، و نادا، فردی مستقل و پوچ‌گرا، تصمیم به مقاومت می‌گیرند.

شرحی اندک  از نویسنده ای که این روزها مهمانِ  باشگاه محاکات است: روح اصلی آثار کامو پوچی است ودوم طغیان.کامو، عقیده داشت که انسان ها در دنیایی بی معنی زندگی می کنند اما این عقیده، هیچ وقت برای او به مانعی برای لذت بردن از زندگی تبدیل نشد.آلبر کامو اذعان می کند که زندگی انسان در مقیاسی بزرگتر، پوچ و بی معنا است اما او برخلاف برخی از فلاسفه، درنهایت در برابر ناامیدی و پوچ گرایی، از خود مقاومت نشان می دهد. کامو بیان می کند که ما باید با درک این موضوع کنار بیاییم که عمده ی تلاش هایمان در نهایت بی ثمر باقی خواهد ماند، داستان زندگی مان فراموش خواهد شد و نوع بشر به شکل تغییر ناپذیری فاسد و جنگ افروز باقی خواهد ماند، اما با این حال باید به زندگی مان ادامه دهیم و این مشکلات را به گونه ای تحمل کنیم‌.خیلی از شخصیتهای خلق شده توسط کامو درآثارش دغدغه ها وخصوصیات اخلاقی یکسانی دارند که بیان کننده فلسفه کامو هستند.
کتاب با ترجمه پرویز شهدی خوانده شد که ترجمه خوب وقابل قبولی بود.
ای کاش بلادیده و بیمار نبودم
در حبس مطب، بند و گرفتار نبودم
یا اینکه اگر قسمت من بوده مریضی
بیمارِ پزشکان دغلکار نبودم
حسرت به دلم ماند که یک بار بمیرم
قربانیِ هر دفعه و هر بار نبودم