یادداشت راضیه محمدی

        هنوز 50 صفحه از کتاب رو هم نخونده بودم که با خبر فوت نویسنده کتاب شوکه شدم.
کتاب سمفونی مردگان رمان عباس معروفی است که به گفته‌ی هفته نامه "دی ولت" سویس که پشت کتاب  هم چاپ شده این کتاب یک شاهکار است. که به شخصه نظری این درباره ندارم.
متن کتاب کمی پیچیده است و اگه بی دقتی بشه خط اصلی داستان رو گم می‌کنید. داستان از سه زاویه دید تعریف میشه و به همین دلیل اشراف مخاطب به داستان کم کم زیاد میشه و مدام گره گشایی به وجود میاد. و شاید این نقطه‌ی قوت داستان باشه.
اما خود داستان، داستان غمبار و عجیبی بود. از طمع ورزی اورهان گرفته تا حال روز آیدین و رفتارهای مادر و پدر با فرزندانشان.
نکته حائز اهمیت دیگر که البته در سراسر کتاب جاری بود. این بود که نویسنده برف را نشانه‌ی سیاهی گرفته بود. حتی کلاغ های به جای غار غار می‌گفتند برف برف.
کل داستان سیاه و عجیب و... 
در یک جمله بگویم دوستش نداشتم.