یادداشت سید رمضان حسینی

        چهار از پنج
فکر می‌کنم برخوردم با این کتاب درست نبود. سال‌هاست که عادت ندارم موقع درس خوندن تمرین هم حل کنم و به نظرم می‌رسه که بلد بودن قواعد و چارچوب‌ها و روابط بالادستی برای این که کارم راه بیفته کافیه.  خیلی وقت‌ها هم کافیه واقعا و کارم رو با حداقل زحمت راه می‌اندازه و به ریش کسایی که وقتشون رو تلف کردن می‌خندم ولی بعضی مسائل و امتحانا هستن که با صرف دونستن نمی‌شه پشت سرشون گذاشت. تمرین لازمه که همون دونسته‌ها رو ملکه ذهن آدمی‌زاد کنه.
قصه این جور کتاب‌ها هم همینه. نباید خوندش و رد شد. باید سر صبر تمرینش کرد. برای همینه که مدام استدلالش رو برای اینکه فلان صفت مربوط به فطرت مخموره‌ست و فلان صفت مربوط به فطرت محجوبه‌ست تکرار می‌کنه.

درباره باقی چیزا خودم رو در حدی نمی‌بینم که نظر بدم.