یادداشت محمدامین اکبری

        به نام او

با اینکه تنها دو اثر از او خوانده بودم ولی یکی از بهترین نویسنده‌هایی بود که می‌شناختم. بعد که مرور کردم و دیدم تنها «فضیلت‌های ناچیز» و «چنین گذشت بر من» را که سرجمع سیصد صفحه هم نمی‌شود از ناتالیا گینزبورگ ایتالیایی خواندم. تعجب کردم.

سومین کتابی که خواندم اما اولین کتابی بود که او نوشته بود «جاده شهر» یا با ترجمه‌ای درستتر «جاده‌ای که به شهر می‌رود». در اینجا هم ناتالیا داستان زنی را روایت می‌کند و چنان استادانه روایت می‌کند که آدم گیج می‌شود که نکند که این داستان نیست و یک خاطره‌گویی و شرح‌حال‌نویسی از اوست. ولی خب نمی‌شود راوی داستان «چنین گذشت بر من» و این کتاب یک نفر باشد. پس باید نتیجه گرفت این صدای گینزبورگ است که از حلقوم زنان ایتالیایی از هر قشر و طبقه و سنی بیرون می‌آید و. اینقدر طبیعی جلوه می‌کند.

نمی‌خواهم این داستان کوتاه را لو بدهم فقط بگویم که کتاب داستان دختری روستایی است که به شهر می‌رود و ... . و خب پرواضح است که این اثر به نسبت دیگر نوشته‌های گینزبورگ ابتدایی‌تر است و نباید توقع یک کار بسیار سطح بالا را از آن داشت.