یادداشت سارا عاشوری

        این کتاب رو به عشق فیلم «شب‌های روشن» فرزاد موتمن خوندم. داستان اون استاد مرموز و دختر عاشق. من فیلم که اقتباسی از کتاب بود رو بیشتر از خود کتاب دوست داشتم. شاید چون مناسب فرهنگ ایرانی شده بود و به واسطۀ شعرهای سعدی فضای داستان به ذهنیت من از عشق نزدیک‌تر شده بود.
مخصوصا اون غزل زیبا که استاد می‌خونه: 
بیا که در غم عشقت مشوشم بی تو
بیا ببین که در این غم چه ناخوشم بی‌تو
شب از فراق تو می‌نالم ای پری‌رخسار 
چو روز گردد گویی در آتشم بی‌تو
در مجموع جمع‌وجور و جالب بود.