یادداشت محمدامین علی‌نژاد

        پنداری امروزه نشریات بزک شده، موضوعات «بازاری» بدون توجه به مقتضیات واقعی و نیازهای جامعه، شرح‌های دست چندم و از همه مهم‌تر ترجمه‌های بد چونان طاعونی درحال آلوده‌کردن پیکر نحیف علوم انسانی هستند‌.
«ترجمه» نه برگردان متون خشک و بی‌روح، بلکه «اتصال‌دهنده»‌ی جهان‌های بس متفاوت است.
 «هنر» عظیم «آفرینش» لازم است تا امکان‌بخش «زیست» درجهان دیگری باشد.
مترجم دقیقا پیغمبر است؛  فرشته یا حتی الهه‌ای که «درک» به ارمغان می‌اورد، همزیستی و فهم را که امروزه بیشتر از هر زمان دیگری از ضروریات بشری هست.
شناخت هر دوجهان، ابتدایی‌ترین و مهم‌ترین «معرفت» نبی است. چگونه می‌شود «ایمان و شناخت» نداشت و داعیه‌دار «پیوند» بود؟
مترجم  باید «مبدا» را بزید و بشناسد تا «مقصد» جلوه‌گر شود.
آنچه امروزه شاهدش هستیم به‌نظر هجوم مماتی است که سالب حیات و ویران‌گر هردو جهان است.
ابتدا «فارسی» را باید آموخت و زیست، سپس زیستنی دیگر را نوید دارد.
این کتاب، گنجینه و راهنمایی است در این طریق معرفت، باشد که «هنرمند» باشیم.