یادداشت روژان صادقی

        فکر می‌کنم حدود دو سال پیش بود که با یکی از دوستای صمیمیم تصمیم گرفتیم فیلم‌های موردعلاقه همدیگه رو ببینیم و بعد راجع بهشون حرف بزنیم. من لیستی از ۸ فیلم موردعلاقم درست کردم و اون هم ۸ تا از فیلم‌های محبوب خودش رو برام انتخاب کرد. 

یکی از اون فیلم‌ها، پرسونا بود. هم فیلم و هم کارگردان برام کاملا جدید بودن و نمی‌دونستم که قراره انتظار چه چیزی رو داشته باشم. برای همین قبل از اینکه فیلم رو ببینم دوستم بهم گفت که، روژان پرسونا بیشتر از اینکه یک فیلم باشه یک تجربه‌ است. با این دید تماشاش کن و انتظار یک پلات معمول رو ازش نداشته باش. 

و واقعا هم همین بود. پرسونا یک تجربه‌ی عجیب بود. تجربه‌ای که الان تازه بعد دو سال، با ته‌نشین شدن فیلم تو ذهنم و با کمک گرفتن از این کتاب فهمیدم که چی بوده. پرسونا تجربه‌ایه از سکوت و رنج. تجربه‌ای ناخوشایند مثل تحمل سکوت یا شاهد رنج دیگران بودن. و این کتاب به شما کمک می‌کنه از این احساس ناخوشایند فاصله بگیرید، فیلم رو از دور ببینید و برای خودتون تحلیل کنید چیزی رو که شاهدش بودید.