یادداشت راضیه بابایی

        کوتاه مثل چشم برهم‌زدن

نازنین داستان حسرت است. داستان کوتاهی، برای لحظات از دست رفته. برای نگفتن، دریغ‌کردن،  داستان خودخواهی است و غرور.
قلب‌هایی محتاج محبت‌اند. تشنه‌ی یک جرعه عشق. لَه لَه می‌زنند برای قطره‌ای توجه برای دیده‌شدن و انسان موجودی ناطق که می‌تواند دلیل و بهانه بتراشد. سخنوری‌ها کند. خود را راضی کند که کارش درست است و محبت نورزد. آنقدر که نیازش را انکار کند.

نازنین در مورد زندگی زناشویی مردی چهل ساله و دختری شانزده ساله است. دختری که زندگی سختی را در کودکی پشت سر‌گذاشته است.می‌گویند انسان اگر نیازهای اساسی‌اش برآورده نشود، می میرد.یکی از اصلی‌ترین نیازهای بشر از بدو تولد، محبت است. ما برای زنده ماندن لازم داریم به ما عشق بورزند و لازم است عشق بورزیم. 

 داستان نازنین  درباره زن و مردی است که در کنار هم بزرگترین تنهایی را ، خودخواسته بر خود تحمیل کرده و ناامیدی را به خانه‌ی دلشان دعوت کردند.

مثل بقیه داستان‌های داستایفسکی،  واکاوی درون انسان برای یافتن چرایی اعمال و رفتارش در این اثر دیده می‌شود. داستایفسکی در اواخر عمر و بعد از نگارش رمان‌های شاهکار خود این اثر را نوشته است. تجربه و دقت او در دیدن انسان‌ و رفتارهای پیچیده ‌ی عاطفی‌اش، جای تحسین دارد. با این حال به گمان من شخصیت نازنین و حالات درونی او به خوبی منعکس نشده است. شاید اگر فرم دیگری جز سیال ذهن برای این کتاب انتخاب می‌کرد و ما بیشتر اعمال و افکار و دیالوگ‌های زن و مرد را می‌خواندیم، در درک بهتر داستان کمک‌مان می‌کرد.
او حتی در بیان جزییات نیز خست به خرج داده  و به توضیحات کلی اکتفا کرده است. 

❌خطر افشا 
مثلا وقتی شوهر، پشت دراتاق، نازنین و دوستش را استراق سمع می‌کرد فقط به کلی‌گویی اکتفا کرده است.. عفت ،شرم، حیا، ادا و اطوار و... را فقط تعریف می‌کند و نشان نمی‌دهد.
در بیان جزییات ارتباط آنها در منزل هم تا جای ممکن از ذکر دیالوگ خودداری می‌کند و تنها ذهن مرد و توهماتش را بیان می‌کند.
در مجموع کتابی متوسط است که جا داشت طولانی‌تر باشد تا شخصیت‌ها پخته و قابل درک شوند.بین آثاری که از داستایفسکی خواندم ، کمترین امتیاز را به آن می‌دهم. ۳ از ۵

#بره_موم
#معرفی_کتاب

https://eitaa.com/vazhband