یادداشت Boshra

        کلا 12 ساعت طول کشید. اولش حس می‌کردم وسط یه روستایی گم شدم که گویش و زبانشون برام ناآشناس و برای کسی هم مهم نیست که من هیچی نمیفهمم :))  40 صفحه که گذشت به گویششون عادت کردم ولی همچنان 20 درصد اصطلاحات و کلمات و حتی دیالوگ‌ها برام نامفهوم بود. ولی با وجود همه این ها کلا 12 ساعت طول کشید. هنوز هم نمیدونم چه چیزیش انقدر جذاب بود که دلم می‌خواست ادامه بدم. چه قدر اسم های قشنگ زیاد داشت (لازم به ذکره که خود قشنگ هم یکی از این اسم‌ها بود). و چه قدر تلخ بود و تلخ تر و تلخ تر شد. وقتی می‌خواستم شروعش کنم فکر می‌کردم قراره یه رمان در نکوهش سنت و رسم و رسوم های تحمیلی بخونم و دلم برای همه ی زنان روستایی به رحم بیاد و به این جبر لعنت بفرستم و ... و خلاصه خیلی کتاب رو دست کم گرفته بودم. راضی بودم از اینکه غافلگیرم کرد. ممنونم از یوسف علیخانی که بلده فارغ از کلیشه ها از دید زنان و درباره زنان بنویسه