یادداشت نوید نظری
1404/6/29 - 09:19
شکر شکن شوند همه طوطیان هند
زین قند پارسی که به بنگاله می‌رود
این داستان کوتاه امروز‌ها، خواندن دارد!
می‌خواهم بگویم آقای جمال‌زاده عزیز و دوست‌داشتنی‌ام!
نیستی که ببینی!
فارسی شکرت را ...
که چه تلخ‌دانه‌ها به این شهد شکربارت تلاونگ کرده‌اند. از فارسی‌ت تنها «است و نیست و ها و ناش» مانده است.
آن گردش‌گر فرهنگ رفته، آن شبه‌روشنفکر سیبک بریده، آن ملای ترخت‌سخن، به کنار!
امروز همان جوانک شاگرد دکان هر کوچه و پستویی نیز زخم می‌زند بر نازک‌آرای تن ساق‌گل فارسی!
اگر آن‌روز ناخالص کردن شکر پارسی با لغات فقه و حقوق و مکاتب فلسفی، راه ناگزیر دراییدن این قماس با مردمان کوی و برزن بود، امروز بلغور کردن فرنگی‌جات، ادای دانش‌فهمی و این‌جهانی بودن است.
پیش‌تر شاید این دست سخن‌گفتن‌ها خرده سکه‌ای بود که صدا می‌کرد در انبان فارسی‌زبانان که یعنی من هم فضلی دارم و دانشی که گر در‌آمیزد با شهد فارسی، خورنده‌تر باشد و دل‌نوش تر!
اکنون اما این تنها صدای مشک خشکیده و پوسیده و توخالی دوره‌گردانی است که یعنی بیایید ببینید من هم هستم!
فارسی سخن نمی‌کنم! پس هستم!
آقای جمال‌زاده!جای شما خالی!
جای محمود دولت‌آبادی خالی
جای صادق هدایت خالی
امروز‌ها باید برای خواندن آثار سترگ‌شان یک واژه‌نامه مرحوم ده‌خدا کنار دستمان باشد که هم حظ بریم و هم حسرت
هم آه کشیم و هم با ناله سودا....
(0/1000)
نظرات
1404/6/29 - 09:43
واقعا قلم عجیبی داره. بعضی از داستان ها از جمله همین رو چند بار خوندم و باز هم بعضی وقت‌ها برای اینکه حال و هوام عوض بشه دوباره می‌خونمشون. رجل سیاسی هم عالیه واقعا.
1
3
نوید نظری
1404/6/29 - 10:27
3