یادداشت مژده خدابخشی

        دبیرستان بودم که اسمش رو زیاد می‌شنیدم... کتابش رو توی کتابخونه داشتیم اما رغبتی برا خوندنش نداشتم... تا گذشت و دوره کارشناسی، استاد ادبیات تاکید کرد به خوندنش و من هم توی ۲۰ سالگی خوندمش...

چقدر ترسیدم؟ بسیار زیاد
چقدر  روح سرگردانی و لجام گسیختگی حاکم بر کتاب، درونم رو پر از تشویش کرد؟ بسیار زیاد

چقدر این رمان کوتاه، تلخ و سیاه بود... 
اما 
اما به طرز وحشتناکی قلم فوق العاده صادق هدایت گیراست.  یعنی هم ادامه دادن کتاب سخته و هم نمیتونی ادامه ندی

و هنوز هم که هنوزه بعد از سالها، و حتی با یکبار خوندن، توصیفات کتاب از ذهنم نرفته از شدت قوی و واقعی بودن