یادداشت رضا میلانلویی

        موضوع خاص، نگارش اما تکراری!

موضوع کتاب از پمبا تا ماریانا یک موضوع کاملا خاص و منحصر به فرد است که تاکنون در کمتر و یا حتی هیچ کتابی روایت نشده است؛ موضوع کتاب، استفاده سازمان‌های اطلاعاتی بزرگ دنیا، مانند CIA یا MI6 و موساد از نیروهای ماوراء طبیعی و به اصطلاح از ما برترون  است و همانطور که گفتم با وجود حجم بالایی درگیری‌های ما در این حوزه تاکنون مطرح نشده است و احتمالا هم نخواهد شد.

نویسنده به کمک قالب رمان و داستان شروع به روایت این موضوع کرده است و در اثنای داستان ما را به دل نقاط مختلف جهان و پایگاه‌های فوق امنیتی در سرتاسر دنیا می‌برد و استفاده از قدرت اجنه و دنیای ماوراء را نشان می‌دهد؛ سفری از دل آفریقا تا شرق آسیا و حتی گوشه‌ای از ایران خودمان. نویسنده توانسته است روایت نسبتا خوبی را در لحظات حاضر در این پایگاه‌ها نشان دهد، به گونه‌ای که حس می‌کنید در گوشه‌ای از اتاق نشسته‌اید و ناظر احضار فرمانده لشکریان جن هستید.

علی‌رغم این موضوع ناب و جالب، و البته توانایی نسبی نویسنده در صحنه‌‌سازی‌های مختلف داستان، بخش‌هایی از کتاب دارای نقص‌هایی بود که خیلی هم کوچک نبودند و مطمئنا در آخر کتاب و داستان به این اشکالات پی‌ خواهید برد چرا که متاسفانه آشکار بودند.

مشکل اول در نحوه روایت و حادثه‌های داستان است، و از همه مهمتر شیوه برخورد شخصیت‌های اصلی با داستان است که شما را آزار می‌دهد؛ چرا که نویسنده در قسمت‌هایی نتوانسته است که پند و اندرزهای اخلاقی خود را در قالب داستان بگنجاند، به همین دلیل در بخش‌هایی از کتاب حس می‌کنید که با یک کتاب‌ احکام رو به رو هستید و نه یک رمان جاسوسی و فراطبیعی. به نظرم نویسنده می‌بایست به گونه‌ای ظریف‌‌تر این مسائل و نکاتی که به شدت هم مفید بودند را در میانه داستان اصلی می‌گنجاند.

با خواندن بخش‌هایی از روایت حسی سرشار از عجله ذهن شما را در بر می‌گیرد؛ حس می‌کنید که نویسنده برای اینکه هرچه سریعتر بتواند کتاب را به پایان برساند فقط در تلاش برای اتصال بخش‌های‌ مختلف داستان بوده است و بس؛ مثلا در جای جای کتاب می‌بینیم که نویسنده به دلیل کمبود اطلاعات موثق یا هر دلیل دیگری شروع به پر کردن بخش‌های مختلف داستان با احکام‌ و مسائل اعتقادی طولانی و حوصله‌ سر‌ بر کرده است که از ظرفیت مخاطب‌ خارج خواهد بود.

ای کاش می‌شد که کتاب به شکلی دقیق‌تر و مستند‌تر روایت شود، چرا که حرف زدن درباره مسائلی به این بزرگی که البته جزوی از واقعیت هم هستند، شاید به سادگی برای مخاطب قابل قبول نباشد و تواند او را متقاعد کند؛ البته چاره‌ای هم جز روایت موضوع به شیوه داستان و رمان نیست، چرا که این موضوع جدای از محرمانگی به شدت بالا، بسیار هم برای مردم هراس‌انگیز است و باعث ایجاد ترس می‌شود، حتی اگر عین واقعیت باشد.

در نهایت باید گفت که با وجود این مشکلات و اشتباهات نه چندان کم نویسنده، موضوع خاص و ناب کتاب خواندن آن را واجب می‌کند و امیدوارم که این کتاب، شروعی برای سایر کتاب‌ها در این موضوع به خصوص باشد.