یادداشت Satoru
1403/11/10
کتاب دوم بک سهی "می‌خواهم بمیرم ولی هنوز هم دوست دارم دوکبوکی بخورم" در ادامه کتاب قبلی نویسنده نوشته شده و شامل صحبت‌های جدی‌تر با روانپزشکش میشه و شما کاملا میتونی تغییر رو در اون از جلد اول حس کنید؛ اون روند درمانش، اینکه با یک جلسه درمان معجزه رخ نمی‌ده! و در طول این دوره فرد بیمار دچار تلاطم روحی میشه و رشدی در این مدت می‌کنه...کاملا شما حس می‌کنید
به شخصه فصل‌های چهار تا شش و یازده تا چهارده این کتابو خیلی دوست داشتم و برام جالب بود که بعد خوندن این فصل‌ها بود که امتیاز پنج به این کتاب دادم و مجاب شدم به این امتیاز وسطش این حسم کمتر شد یکم ولی بازم این فصل‌های آخر خیلی برام جالب بودن و خوب بود خوندنش برام.
و چیزی که واقعا شوکه کننده هست که میشه گفت بین خیلی از آسیایی‌ها مشترکه، اینه که درد و رنج خودشونو خیلی کم می‌بینن در عین اینکه اون واقعا چیز بزرگیه خود بک سهی نویسنده این کتاب یه جا از مشکلاتی که داشته میگه و از "فقط"استفاده می‌کنه! در صورتی که فقط یکی از اون مورد‌ها که فقر بود یا مشکلات پدر و مادر به تنهایی کافیه واقعا تا به روح و روان آدم و حتی جسمش آسیب بزنه ...
ولی ما معمولا این دردهامون رو کم می‌بینیم و وقتی همین‌ها موجب مشکلاتی برای ما میشن، در درجه اول متوجه نمیشیم ریشه زخممون از کجاست یا بی‌توجهی می‌کنیم حتی بهش! و افراد کمی هستن که مثل بک سهی تلاش میکنن تا به خودشون با مراجعه به روانپزشک و درخواست کمک ازش درمان شن و در جهت بهبودی حرکت کنن...
(0/1000)
نظرات
1403/11/19
بنظرم مهم‌ترین چیزی که این کتاب بیان می‌کنه همینه در درجه اول اون شخص باید درمان و طول دوره درمان رو بپذیره تا شخص درمانگر بتونه بهش کمک کنه و نکته مهمی که این کتاب بیان می‌کنه این هست که با یکی دو جلسه شما تمام مشکلاتتون حل نمیشه! یه دوره زمانی شما باید مرتب زیر نظر تراپیست و درمانگر باشی جدای از اینکه خودت باید بخوای که درمان شی! بعضی‌ها واقعا مقاومت دارن و خیلی از اینا حتی پیش شدم برای مراجعه نمیشن! خود نویسنده این کتاب همون‌طور که نوشته شده بود ده سال طول کشیده، ده سال! واقعا زخم‌هایی که ما مخصوصا آسیایی‌ها خوردیم خیلی به سختی درمان میشه امیدوارم این کتابا باعث بهبودی‌مون بشه واقعا و تغییر کنیم کسایی که باید بخونن این کتابا رو بخونن تا بفهمن این رفتار و کردارشون چقدر آسیب‌زننده هست.
3
1403/11/19
دقیقا چون این زخم ها،رنج ها ، درد ها یک شبه نیومدن که یک جلسه ای هم برند همین مثال سهی لازمه که شاید ده سال یا بیشتر بگذره تا درمان انجام بشه یا پیشرفت کنه @magic_of_words
0
1403/11/19
چقدر خوب نوشتی که با یک جلسه معجزه نمیشه. من با این خیلی موافق بودم و به نظرم هم تو جلد اول و هم جلد دوم این قضیه رو نشون داد. این‌مدلی نبود که بعد از یک جلسه یهو معجزه رخ بده و سهی حالش خوب بشه. نشون داد که یک روندی باید رخ بده و مراحل درمان باید طی بشه تا حال فرد خوب بشه. این رو هم دوست داشتم که گفت باز هم برچسب "بهبودی کامل" بهشون نمی‌زنه و حتی نشون داد ممکنه بعد از یک دوره درمان باز هم نیاز باشه پیش روانپزشک برگردی. اینکه اون روند رو نشون داد که کم کم طول می‌کشه تا نشونه‌های بهبودی در فرد پیدا بشه رو دوست داشتم.
1
Satoru
1403/11/19
1