یادداشت Daydreamer

        کتاب پیرزنی با چاقو رو به خاطر اینکه کره جنوبی خیلی توی ژانر جنایی توی فیلم و سریال و کتاب هاش خوب عمل کرده با توقع نسبتا بالا شروعش کردم اما متاسفانه سطح توقع من در سطح نسبتا ضعیفی موند و باعث شد این کتاب جزو کتاب های خوبی که مطالعه کردم نره.
به نظرم اولین مشکل کتاب این بود که موقع خوندن کتاب،اصلا بهتون حس و حال خوندن کتاب جنایی نمیداد.ایده داستان واقعا قوی و جالبه،درحدی که به شخصه درمورد اون سازمان و کارمند هاش و حالا نحوه پذیرش افرادش من کنجکاو بودم ولی خب کمترین پردازش رو نویسنده نسبت به ایده اش داشت،به طوری که میتونم بگم نویسنده از یه جایی به بعد ایده اولیه یادش رفت و داستان رو طوری پیش برد که بدون ایده اولیه هم این روند رو ادامه داد که خب این روند از خود ایده به نسبت ضعیف تر بود.
یکی از نقاط ضعف کتاب از نظر من پایان بندی کتاب بود،یک بلاتکلیفی خاصی خواننده رو گذاشته بود که به شخصه برای کتاب توی ژانر جنایی این میزان بلاتکلیفی و واگذاری سرنوشت به کاراکتر رو نمیپسندم و لازم بود نویسنده یه کم توی پردازش آخر داستان بیشتر دقت بکنه.یک سری وقایع و سرگذشت شخصیت اصلی که در کتاب بلا تکلیف موند و سرنوشت کاراکتر های فرعی و حتی تا حدودی سرنوشت کاراکتر اصلی تو یه هاله ابهام باقی موند و نویسنده بدون هیچ توجه ای به این موارد کتاب رو به آرمانگرا ترین حالت ممکن به پایان رسوند.
کاراکتر پردازی های شخصیت های اصلی رو دوست نداشتم ولی کاراکتر پردازی شخصیت های فرعی قابل قبول بود.شخصیت های اصلی کمی تضاد های رفتاری داشتن،شاید نویسنده با توجیه اینکه کاراکتر اصلیش یه خانم میانساله این رفتارهاشو توجیه کرده ولی تو سرگذشت کاراکتر هم همچین رفتارهایی دیده میشه اما اینکه یهو خیلی نسبت به موردی که تو روند داستان مواجه میشه این میزان حساسیت رو به خرج بده اونم بدون هیچ علت نسبتا مهمی،برای من به شخصه مصنوعی بود و کاراکتر توئو هم خودش یک کاراکتر عجیبی بود که من حتی نمیفهمیدم چرا اینطوری رفتار میکنه و چرا آخرش نویسنده اینطور با این کاراکتر رفتار کرد!
یک سری مواردی که تو گذشته کاراکتر اصلی بهش اشاره میشد،باعث میشد خواننده کنجکاو بشه نسبت به این سرگذشت و توقع داشته باشه نویسنده این کنجکاوی رو برطرف کنه و حتی به شخصه وقتی میدیدم به یه مسئله خیلی تاکید میکنه توقع داشتم که پلات توییست کتاب مربوط به این بخش از سرگذشت کاراکتر باشه اما اخر کتاب بدون هیچ اشاره ای به این موارد داستان تموم میشه که باز هم برای من این یه نقطه ضعف بزرگ بود.
شاید بهتر باشه بگم که به طور خلاصه نویسنده خودش وارد یه سری مسائل و رویداد ها میشد اما انگار خودش هم نمیدونست چطور باید ادامه اش بده پس بدون هیچ پایان بندی اون رویداد هارو ول کرد و فقط سعی کرد به پایان داستان برسه.
درکل به شخصه فکر میکنم کتاب های جنایی بهتری از این کتاب برای خوندن باشه.