یادداشت پریسا زارع مهرجردی

        #دانشمندها_هم_عاشق_میشوند

این کتابو چند ماه پیش شروع کردم و خیلی خوشم اومد ازش.
ولی ادامه ندادمش چون فکر میکردم یه نفر دیگه الان خیلی به خوندن این کتاب نیاز داره، دادم بهش.
تازه بهم برگردونده و من نشستم به تموم کردنش. 
فوق العاده ست. نه به خاطر قلمش. نه به خاطر تدوینش. بلکه به خاطر «آدم» ش. 
خود خود آدمِ این کتاب و البته «آدم» های دور و برش، باعث فوق العاده شدن این کتاب شدن. 
قصه ها قشنگن. من عاشق قصه و داستانم. همیشه حجم بالایی از مطالعه م، به رمان اختصاص داشته و داره. 
اما وقتی یه قهرمان ساده و معمولی ولی واقعی داری، صد برابر قهرمان های خیالی دنیای قصه ها، شیرین و جذاب و دوست داشتنی میشن برات... 
حسین بهاروند یه لُر غیور دوست داشتنی همیشه خندان، زحمت کش، پرتلاش، خستگی ناپذیر، مؤمن، صبور، اهل شعر و ادبیات، یک دانشمند تمام عیار و مهمتر از همه یه عاشقِ واقعی. 
حسین بهاروند که دوستان نزدیکش بهار صداش میکنن، پایه گذار علم سلول های بنیادی در ایرانه. یعنی اولین کسیه که تونست سلولهای بنیادی جنینی موشی و انسانی رو تولید کنه. 
از حق نگذریم قلم و تدوین این اثر هم قطعا در گیرایی کتاب موثره و سوژه عالی رو خوب پرداخته و نسوزونده.
نکته مهم اینه که ما با یه کتاب علمی خشک مواجه نیستیم.(هرچند جزئیات علمی خوبی داره. حوصله کنید بخونید، اطلاعات تون بالا میره، حوصله نداشتید هم میتونید رد شید. هرچند حیفه.) 
بلکه با یه زندگینامه پر فراز و نشیب از کودکی تا بزرگسالی این مرد نجیب طرفیم که پر از درس زندگی و پر از شگفتیه و حتی با زندگی عاشقانه ش که در فصل آخر غافلگیرمون میکنه و حسابی حال و هوامون ابری میشه.
در کنار این محتوای گیرا، #سلول_های_بهاری عنوان زیبا و با مسمای این کتاب و طراحی جلد ساده و دلنشینش باعث میشه بفهمیم با یه تیم این کاره طرفیم. 
ممنونیم راه یار جان به خاطر آشنا کردن ما با این قهرمان های ناشناخته. 
https://ble.ir/raheyarpub

ممنون از قلم خوب آقای #بهنام_باقری 


#نخبه_ها_وقتی_میرن_عزیز_میشن
#تا_هستن_قدرشون_رو_بدونیم