یادداشت مرتضی مروی

        وطن‌پرستانه ترین کتاب تاریخ چیست؟
جنگ و صلح؟ سووشون؟ ۱۷۷۶؟

جواب ساده است:  دزده و مرغ فلفلی اثر استاد منوچهر احترامی
 
من میهن دوستی و غرور ملی را آنجایی یافتم که یک کشور دست به دست هم دادند تا مرغ به یغما رفته را به دستان امن فلفلی برگردانند.

غرور ملی آنجایی یافت شد که کرد و لر و بلوچ با هم یکپارچه بر دزد دون تاختند تا او را به سزای بدکرداری اش برسانند و بانگ عدالت برآورند

گرچه بارها و بارها نویسنده ما را به لبه پرتگاه ناامیدی می‌برد و تیرگی و غمِ فراق مرغ بر مخاطب چیره می‌شود و در کمال یاس و  حرمان میخوانیم : 

             " [فلان جا] رو سرک کشید - نه مرغو دید نه دزدو دید "

اما در نهایت این پیروزبختی است که بدرقه این عزم ملی و پشتکار قهرمان داستان یعنی فلفلی می‌شود.

و در نهایت ایجاد اعتماد نسبت به حاکمیت آنجایی که دستگاه های حکومتی را چنان پدری دلسوز و عامل پاسداشت این جهد و کوشش می‌دانند 

                " حالا می‌خوای چیکار کنی؟ -  کدوم طرف فرار کنی؟"
                 " نه این‌وری نه اون وری   - یه راست برو کلانتری "

این کتاب را پاس دارید ...
این کتاب را بر سر نهید و آن را تحفه ی مسیر تربیت فرزندانتان کنید که خوش تحفه ای است .
و اگر عشق به کیان و ویان ایرانمان دارید ...
کتاب را باز کنید و در لا‌به‌لای سطورش شمیم حب‌الوطن را استشمام کنید.

ارادتمند کوچک استاد احترامی و مرد بزرگ جناب فلفلی
: مرتضا. میم