یادداشت بهارفلاح🌺⭐

        «انسان ها فقط بعد از مرگ‌شان منصفانه قضاوت می‌شوند»
🔵📖بوطیقای ارسطو رو که خوندم برای تراژدی وفقط تراژدی نگاشته شده ولی این کتاب برای تئاتر به طور گسترده نوشته شده،هرچند که که دیدرو معتقده تا از تراژدی ها لذت نبریم نمی تونیم لذت کافی رو از آثار مثلا راسین هم ببریم وبا جملاتی از قبیل« راسین ما چقدر مرهون هومرِ پیر است»به تراژدی ها ادای احترام میکنه
🔶 بخش اول کتاب همونطوری که توی گزارش پیشرفت کتاب نوشته شد مربوط به زندگی دنی دیدرو وسیر تحول دیدگاههای اون بود وهمچنین جوحاکم بر فرانسه دوران قرن هجدهم.
🔷جمله ای که سرتیتر این یادداشت نوشته‌ شده وگفته دنی دیدورو هستش که خودش در طول زندگی درک کرده  چون او در زمره فیلسوفان جدیدی بود که متعصبان کلیسا و محافظان احکام کهن در صدد جلوگیری از اندیشه های اونها بودن و به این ترتیب به تناوب آثارش یا از سوی کلیسا و یا از سوی پارلمان جمع آوری میشه او حتی به خاطر افکارش بازداشت و زندانی میشه و در نهایت تعهدمیده دیگه علیه مسیحیت و حکومت کتاب منتشر نکنه.

📌واژه «درام» یا «دراما» از دوران باستان در تئاتر یونانی به هر نوع از اثر نمایشی اطلاق میشده  از نظر ریشه شناسی به معنای عمل یا آکسیون است: «واقعه‌ای که روی صحنه به نمایش گذاشته شود»
اما درام مد نظر دیدرو یه ژانر نمایشی و مشخص مثل تراژدی یا کمدیه به نظر دیدرو بین تراژدی و کمدی فضایی وجود داره که اونجا ژانر دیگه‌ای می‌تونه قرار بگیره و اون ژانر درام است درام تراژدی و کمدی رو به هم وصل می‌کنه و در فضای بینابینی این دو که جدی هست قرار گرفته هدف درام بازگرداندن نیرو و قدرتیه که تئاتر رسمی قرن هجدهم کمدی و تراژدی اون رو نداشت
📝متن پیش‌رو در نظریه نمایشنامه‌نویسی که به بررسی هدف، ساختار و ابعاد اخلاقی هنر تئاتر می‌پردازده دیدگاه دیدرو را درباره شکل جدیدی از درام ارائه می‌کنه که از متن بوطیقای ارسطو که مخصوص تراژدی وفقط تراژدی یوتان باستان بود و از محدودیت‌های کلاسیک تراژدی و کمدی فاصله می‌گیره و مفهوم «درام بورژوا» یا درام خانگی رو معرفی می‌کنه، دیدرو با تفکر دقیق خود، تئاتری رو قبول داره که زندگی واقعی رو منعکس کرده و به‌عنوان تجربه‌ای پراز احساس و درسی اخلاقی برای تماشاگر عمل کنه
در این کتاب،  به نقد فرمالیسم تئاتر کلاسیک فرانسوی می‌پردازه و اونرو سخت ونچسب و غیرقابل ربط به تجربیات روزمره مردم عادی می‌دونه او دراین گفتار در ۲۲بخش کوتاه کل نظریه خودش رو ارائه داده خواستار رویکردی طبیعی‌تر هستش  که شخصیت‌ها و موقعیت‌های روزمره رو شامل بشه و شکافی بین تئاتر و زندگی نباشه.
💠اثرگذاری درام باایجاد ترحم که هدف تراژدی هستش کاملا متفاوته خنده وشوخی که کمدی کلاسیک در تماشاگر ایجاد میکرد با عکس‌العمل تماشاگر کمدیِ جدی متفاوته.برای رسیدن به این اهداف دبدرو سه زمینه اصلی باید تغییر کنه:
1-تماشاگران=مخاطب
2-موضوعات=متن نمایشنامه،درام
3-صحنه=اجرا وبازیگری
 طرفداری او از گفت‌وگوهای واقع‌گرایانه، توسعه شخصیت‌های ظریف و مضامین مرتبط، تغییرات قابل توجهی رو در نظریه دراماتیک نشان میده  و بر تئاتری تأکید می‌کنه که همدلی و تأمل اخلاقی رو القا کنه. 
🔶او معتقده که نمایشنامه باید در خدمت هدفی اجتماعی باشه و زندگی مردم عادی رو به‌گونه‌ای به تصویر بکشه که هم هویت و هم درون‌نگری رو برانگیخته کنه.دیدرو معتقده  که تئاتر می‌تونه حساسیت‌های اخلاقی مخاطبان را پرورش بده روی حس وسلیقه اثر بذاره  و شفقت، صداقت و مسئولیت اجتماعی رو تشویق کنه همچنین، دیدرو اهمیت ایجاد منظره بصری رو که زیبایی طبیعی زندگی رو به تصویر میکشه ، مورد تأکید قرار میده و درباره دکورهای دقیق و لباس‌های معتبر بحث می‌کنه تا غوطه‌وری و ارتباط عاطفی مخاطب با داستان را تقویت کنه. 
🔷دیدرو در «گفتاری پیرامون ادبیات دراماتیک» بر ایده تئاتری تأکید داره که منعکس‌کننده زندگی واقعی باشه و در خدمت یک هدف اخلاقی عمل کنه. او طرفدار جدا شدن از ژانرهای سنتی تراژدی و کمدی برای پذیرش تئاتری است که داستان‌های مردم روزمره ره روایت کنه و احساسات مخاطب رو درگیر کنه. برای دیدرو، درام وسیله‌ای برای همدلی هستش که درک عمیق‌تری از مبارزات و پیچیدگی‌های اخلاقی بشریت رو تقویت می‌کنه. او همچنین بر رئالیسم در دیالوگ و شخصیت‌ها تأکید می‌کنه و با دلیل مبگه که بازنمایی اصیل تأثیر عاطفی و طنین نمایش رو تقویت می‌کنه. او بر این باوره که درام باید تجربه‌ای غوطه‌ور باشد و با تنظیمات و لباس‌های واقع‌گرایانه، مخاطب را به دنیای شخصیت‌ها منتقل کنه. او از طریق این طبیعت‌گرایی، تئاتر را وسیله‌ای برای ترویج فضایل اجتماعی و خوداندیشی می‌دونه و هدفش ارتقای درک مخاطب از اخلاق از طریق داستان‌های قابل‌ربط و جذابه
🔶«گفتاری پیرامون ادبیات دراماتیک» یک رساله راهگشا هستش که مسیر تئاتر اروپا رو تغییر داد. ایده‌های دنی دیدرو پایه‌گذار درام رئالیستی و روان‌شناختی مدرن بود و از تئاتری حمایت کرد که هم از نظر فکری محرک و هم از نظر احساسی جذاب . دیدگاه او از نمایشنامه به‌عنوان ابزاری برای آموزش اجتماعی و پالایش اخلاقی، تأثیری ماندگار بر توسعه تئاتر غرب گذاشته و "گفتاری پیرامون ادبیات دراماتیک" رو به متنی بنیادی در نظریه نمایشنامه تبدیل کرده . این اثر گواهی بر میراث ماندگار دیدرو به‌عنوان یک اصلاح‌گر در هنر و فرهنگ هستش

✔️✍️مترجم این اثر به زبان فارسی  با دقت و تسلط به زبان فرانسه، تونسته که مفاهیم پیچیده دیدرو را به زبانی ساده و قابل فهم، به خوانندگان فارسی‌زبان منتقل کنه.