یادداشت امیرحسین کیوانی راد

        داستان دو شهر؛
مجموعه ای از دانشمندان برای حل مساله ای وارد شهری که توسط رودخانه بدو قسمت تقسیم می‌شود گشتند و پس از بحث و نظر پیرامون مسائل
به تطبیق دادن آنها با مساله"شهر دو قسمتی"پرداختند(شهر از قدیم الایام دچار معضل فاضلاب بود و نمی‌توانستند فاضلاب دو قسمت را در یک کانال ببرند)،اما آنقدر مساله نظری پیچیده ای را برخورد کردند که پس از ترک آن شهر همگی راهی مرگ شدند و آنها که باقی ماندند در بیمارستان روانی....
اما چند سال پس از آن ،دانشمندان که راه حلهایی کیفی برای حل مسائل پیدا می‌کنند سعی کردند تا با حل مساله قدیمی شهر در شهری که بهمان کیفیت دچار معضل دو قسمتی شدن بود رفع و رجوع کنند،پس اول مسائل اجرایی را خوب نقشه کشی کردند ولی به خیالشان که مساله نظری همان بوده که در اولین شهر مصداق داشته،پس راهی سفری کم خطر شدند و از راه هوا به پرواز درآمدند تا زود مساله را جمع کنند،این بار صورت بندی مساله از هم گسسته شد و کسانی که متصدی امر پرواز بودند هماهنگ نشده و آسمان جای ابدی برای دانشمندان شد.♡
براستی صورت بندی و حل مسائل دو جنبه حیاتی کمی و کیفی دارد و سپس با در نظر گرفتن کل واقعیت باید سادگی را در همه جا رعایت کرد.
اینطور نیست آیا؟🙊