یادداشت Daydreamer

        این کتاب رو اولین بار شش سال پیش نصفه ول کردم و امسال به خاطر هدیه گرفتن، تصمیم گرفتم یه فرصت مجدد بدم و نمیدونم چرا، شاید هم میدونم ولی من دشمن عزیز رو خیلی بیشتر از بابا لنگ دراز دوست داشتم:>
قلم جین وبستر حداقل برای من تو دو اثر بابا لنگ دراز و دشمن عزیز، به طوری بود که نیمه اول هردو کتاب به شدت با روند کند پیش میرفت. توی این کتاب نیمه اول داستان علاوه بر کندی هرچقدر داستان رو میخوندی باز هم یه سری کاراکتر های فرعی رو هی یادت میرفت کی به کیه و یه گیجی خاصی ته ذهنت بود. (حس میکنم علت اینکه این گیجی رو سر بابالنگ دراز نداشتم به خاطر دیدن انیمه و داشتن تصویر و زمینه ذهنی بود.) اما از نیمه دوم کتاب انگار معجزه شده باشه روند داستان سرعت و حتی کمی هیجان هم گرفت. سبک نوشتاری جین وبستر توی این کتاب هم در قالب نامه های سالی، دوست کالج جودی به جودی، گوردون و رابینه که مخاطب بیشتر نامه ها جودی هستن و همین باعث میشه توی این کتاب سرنوشت جودی و جرویس رو هم تاحدودی متوجه بشین. اینکه روند داستان رو باید از یک زاویه و از طریق نامه ها متوجه بشین دید جدید و جالبی به خواننده ارائه میکنه ولی این دید جدید باعث نشده که شما از لحاظ پردازش کاراکتر یا پردازش مکانی احساس کمبود داشته باشین. پردازش کاراکتر ها رو همونطور که گفتم اوایل کاراکتر های فرعی کمی مبهم بودن ولی هرچی جلوتر رفت همه کاراکتر های فرعی به بهترین شکل برای مخاطب به همون اندازه‌ای که نیاز بود شفاف سازی شد. (به همون اندازه رو برای این میگم چون چندتا کاراکتر فرعی به صورت کلی شاید پردازش قوی نداشته باشه ولی نقششون در روند داستان با همینقدر پردازش به خوبی ایفا میشه.) یکی از ویژگی های قلم نویسنده، اشاره به مسائل روز حین داستانش بود. توی هر دو کتابی که از این نویسنده خوندم به مسائل جامعه شناسی، مذهبی، فمینیسم و... اشاره شده که همین داستان رو یک پله بالاتر از روایتی صرفا داستان میبره. یه نقطه قوتی که توی این کتاب بود و توی بابالنگ دراز نبود، این بود که بخش رومنس کتاب برای من حداقل ملموس تر و جذاب تر از بابالنگ دراز بود. رومنس بابالنگ دراز کمی غیر ملموس و حتی میشه گفت به صورت ناگهانی بود و بخش های رومنس این کتاب با یه روند آروم ولی طبیعی و زیبا پیش میره و همین باعث شد این بخش کتاب تو ذهن من ماندگار بشه. درکل من پیشنهاد میکنم کسایی که بابالنگ دراز رو خوندن یا به بابالنگ دراز علاقه‌مند هستن حتما این کتاب رو هم بخونن؛ شاید دوتا داستان جداگانه باشن ولی به نظرم کسی که بابالنگ دراز رو خونده حس و حال و برداشت های بهتر و متفاوت تری داره با کسی که بدون مطالعه بابالنگ دراز، مشغول خوندن دشمن عزیز میشه.