یادداشت مریم مهدی زاده

        کتابی کوتاه و جمع و جور در مورد اولین فرمانده توپخانه سپاه وقتی توپ های مقر فرماندهیش به قول خودش در عراق بود!و پدر موشکی ایران
برای نوجوان و بزرگسال بد نیست. احتمالا میل به دانستن بیشتر در مورد ابعاد مختلف شخصیتی شهید طهرانی مقدم ایجاد می کند. 
در بعضی روایت ها احساس می کردم نویسنده علاوه بر بیان آنچه که بوده، می خواهد در انتها نتیجه گیری هم داشته باشد و نظر خودش را هم بگوید(با توصیف موافقم ولی نتیجه گیری نه)، در مورد کتابهای زندگینامه و معرفی شخصیت های بزرگ خیلی این روش را نمی پسندم، ترجیح میدهم ذهنم آزادانه برداشت خودش را داشته باشد.
پیام و تم تعدادی روایت ها شبیه هم بود طوری که با خواندن چند خط اول می فهمیدی نویسنده چه هدفی از نوشتن این روایت دنبال می کند. از این تکرار ها این حس را پیدا کردم که انگار نویسنده رو به رویم نشسته و این مکالمه بینمان شکل گرفته است: 
 نویسنده: شهید طهرانی مقدم خیلی خوب بودن.
من: آره فهمیدم
نویسنده: نه، نشد! نفهمیدی. شهید طهرانی مقدم خیلی خیلی خوب بودن.
من: فهمیدما، با اینکه اولین کتابی بود که در مورد ایشون می خوندم ولی همون اوایل کتاب با همون یکی دو تا روایت اول، سخت کوشی و پشتکار و اخلاصشون رو فهمیدم. خیلی نمایان بود در شخصیتشون.
نویسنده: ولی شهید طهرانی مقدم خیلی خیلی خیلی خوب بودن.

طرح جلد کتاب جالب بود و دوست داشتنی. اگر از تکرارها و بعضی قضاوت ها و نتیجه گیری های نویسنده در مورد شهید طهرانی مقدم بگذریم، شاید گزینه ی مناسبی برای هدیه دادن به نوجوانان باشد.