یادداشت رضا صالحی

                جلد اول برام زیباتر بود. یه جورایی جلد اول منو غرق دنیای خودش کرد. قدم‌به‌قدم با گالان و سولماز زندگی کردم. اما جلد دوم یه سرگردانی و رهاشدگی‌ای بود. تعدد شخصیت‌ها، کم‌پرداختن بهشون و روند سریع داستان، یکم آدم را بندِ یک‌جا نمی‌کرد. اگر این خواستِ نویسنده بوده که مخاطب همچون اتفاقات داستان سرگردان و مضطرب و گیج باشد، باید گفت هنرمندانه این کار را کرده؛ ولی اگر نه،  میشه گفت یه ضعفه. 
ولی باز قوت قلم و  توصیف نادر و البته کشش داستان، فوق‌العاده بود و هم‌چنان علاقه و عشق من به این داستان و ترکمن‌ها حفظ شده.