یادداشت فاطـمة ⋆

        خیلی‌خب، تقریبا دو سه ساعتی به طور پیوسته سرم تو این کتاب بود و تمومش کردم و الان برای دو کلوم حرف راجبش اومدم سراغ بهخوان.
اول از همه اینو بگم با نظر خیلی‌ از دوستان موافقم سر همین مسائلی که به‌نظرم می‌تونست انقدر واضح تو کتاب مطرح نشه و اینجوری مشمئز کننده نباشه. آره اینجاهاش دیگه زیادی مزخرف بود. 
اما نکته ی خوبی که کتاب داشت داستانش بود. حداقل برای من اینطور بود. این اولین کتابم بود که راجب بهائیت میخوندم و اتفاقا اولین کتابم از آقای حدادپور جهرمی بود « که البته فکر کنم آخری‌شم باشه =) »، نکته ی دیگه‌ام بحث غرق شدنم تو داستان بود. اینکه کتاب از همون اول سریع منو وارد یه ماجرای امنیتیِ نفس‌گیر می‌کرد نکته ی قابل توجهی بود.
اما واقعا یه‌سری جاها بخاطر قلم فوق‌العاده بدِ نویسنده واقعا اینجوری بودم که!! یعنی حقیقتا حس میکردم اگه خودم تو یادداشتای گوشیم شروع میکردم به نوشتن این داستان، صد برابر بهتر از قلمِ نداشته ی این نویسنده می‌شد.
داستان قوی‌ای نبود، تهشم بی سر و ته تموم شد، ولی ارزش یه بار خوندنو داشت. اون دو تا ستاره‌ام واسه این دادم که داستان تا آخر کتاب خوب تونست منو با خودش همراه کنه.  « توی همین مسائل امنیتی/پلیسی به‌نظرم این کتاب خیلی قوی تر از کتابای خانم شکوریان‌فرد مثل زنان عنکبوتی و شطرنج‌باز و... بود »