یادداشت علی عموکاظمی

        اگر میشد سه و نیم ستاره میدادم.
در کل داستان سرگرم کننده ای داشت. پس از تمام کردن رمان هنوز ذهنم درگیر اتفاقات داستان بود. مواردی مثل  شخصیتهای تازه به دوران رسیده ای مثل گتسبی و مرتل که با پول و لاکچری بازی هم موفق نشدند به  چیزی که میخواستند برسند ولی سرمایه دارهای اورجینالی مثل تام بیوکنن و دیزی هر غلطی که بکنند باز هم در انتها قسر در میروند. اینکه حمل کردن آرزوهای جوانی به سالهای آتی و پر و بال دادن به آن چه تبعاتی برای دیزی و گتسبی داشت. اینکه هرچقدر هم دیزی فکر میکرد عاشق گتسبی است اما نمیتواند کلا از قید و بندهای زندگی اش به خاطر او بگذرد. 
با ترجمه رضا رضایی خواندم