یادداشت نرجس‌‌‌ اصغری

        این کتاب رو با به به و چه چه زیادی که ازش شنیده بودم شروع کردم👀

📌درمورد دختری  هست با افسردگی حاد که طی اتفاقی، وارد زندگی های موازی خودش میشه و شانس اینو داره که بدونه اگر اتفاقات زندگیش طور دیگه ای رقم می‌خورد، نتیجه چقدر متفاوت میشد؟

✅ موضوع جهان های موازی، ایده  جدید و دلچسبی بود. 

✅نحوه ی برخوردش با شخصیت های دیگه وقتی سعی داشت لو نره رو دوس داشتم.دائم  هیجان داشتم اگه لو بره چی میشه. 

⛔ داستان ابدا کشش کافی رو نداشت و بعد از هر فصل، راحت میشد کتابو گذاشت زمین و یه هفته بعد رفت سراغ ادامه اش، که به نظرم از ضعف قلم نویسنده ناشی میشد.

⛔بعضی از داستان ها، توضیحات بیش از حدی داشت که نه به درد تصویرسازی ذهنی می‌خورد و نه برای نتیجه گیری نهایی پایان کتاب کاربردی بود، متوجه نشدم چرا کش پیدا کردن. 

⛔با این همه چرخیدن بین داستان های مختلف، انتظار داشتم نتیجه گیری ملموس تر و موثر تری ارائه بده، به نظرم فرایند پردازش و تصمیم گیری برای یافتن معنای زندگی رو خوب توصیف نکرد. انگار یهو به مخاطب گفت" خب حالا دیگه دلیلی برای افسردگی نداری. پس پاشو و لذت ببر😶" 

🔸 جمع بندی: خوندنش رو توصیه نمیکنم 🤝


پ.ن:باز من بخاطر تعریف های زیاد از یک کتاب، شروعش کردم و خورد تو ذوقم🚶🏻‍♀️