یادداشت

        کتاب از جایی آغاز می‌شود که جسپر راوی داستان در زندان شروع می‌کند به نوشتن خاطراتش و به در همان صفحات اول می‌گوید متنفرم از اینکه بگویم این داستان همانقدر که به من مربوط است به پدرم و به عمویم هم مربوط است و با حسی گیج بین نفرت و ترحم و حرص از پدرش سوالی در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند و داستان را با کودکی خودش شروع می‌کند و ادامه می‌دهد و طوری در داستان غرق می‌شود که یادتان می‌رود دارید نوشته های جسپر دین در زندان را می‌خوانید. کتاب با زندگی مارتین دین، پدر جسپر و تری دین، عموی جسپر جوش می‌خورد و اوج می‌گیرد و بعد وارد نوجوانی جسپر و زندگی با پدرش می‌شود تا فصل 5 که با "یادداشت نویسنده" شروع می‌شود و وارد خود زندگی نامه پدر جسپر می‌شود و آخر داستان که به اول برمیگردید... 

کتاب  قشنگی بود. 
من از کتابخونه گرفتم و خوندم و تقریبا تو هر چند صفحه دلم میخواست کلی یاداشت بهش اضافه کنم و کلی جاهاش خط بکشم. 
حتما چند سال دیگه کتابو میخرم و وقتی به اندازه کافی یادم رفته شروعش میکنم و دوباره لذت میبرم. 
8.5/10