یادداشت طاهره گوهری

        حدود دو ماهه که این کتاب دستمه.و تازه چند روزه که خوندنش رو تموم کردم.نمیدونم من واقعا توی اون دوره عدم توانایی در خواندن بودم و دلم نمی‌خواست کتاب بخونم یا این کتاب خوندنش سخت بود:)ولی خلاصه که خیلییی طول کشید.
سوربز سه تا خط زمانی داره:حال،گذشته و گذشته دور.
زمان حال حکایت یه دختر به اسم اورانیاست که برگشته به کشورش و درکار بسیار موفقه.ولی چیزهایی در گذشته اش هست که پس از سالها هنوز آزارش میده و انگار اومده که اونا رو حل کنه. پدرش هم از وزرای دولت زمان دیکتاتوری بوده.
از طرف دیگه توی زمان گذشته دور،حکایت خود دیکتاتور رو داریم. آدمی که ویژگی‌های خاص و عجیبی داره و اطرافیانش بشدت تحت تاثیرشن.دیکتاتور(🐐)مشکل عدم کنترل ادرار و پروستات و... داره و یکی از جذابیت‌های داستان برای من همینجا بود که میبینی آدمی که اینهمه جلال و جبروت داره،گیر مسخره ترین چیزهای عالمه!
گذشته دور هم حکایت چند نفر با بک گراندهای متفاوت (بنظرم این بخشش خیلی طولانی می‌شد یک جاهایی)بود که وجه تشابه شون زخم خوردن از این حکومت دیکتاتوری و بویژه شخص بز بود.
به خاطر همین تصمیم میگیرن که 🐐 رو ترور کنن.
این سه تا خط روایی اوایل بنظر میاد هیچ ربطی بهم ندارن.آدم گیج میشه و نمی‌فهمه کی به کیه(شبیه حسی که اول دیدن سیتکام ها داری)ولی کم‌کم روی روال می‌افته.تعدد شخصیت ها زیاده.من اسم کاراکترها رو بجز دو سه تاشون اصلا یادم نمیاد:)
داستان برای من حداقل اینجوری بود که کاملا قابل حدس بود.ولی فکر می‌کنم پرداخت خوب باعث شد که تا آخرش ادامه بدم.شاید هم به این خاطر بود که مشابه این داستان رو قبلاً بارها شنیده/خونده بودم.ضمن اینکه اخیرا دلم نمی‌خواد خیلی کلاسیک بخونم. داستان‌های مدرن و مینیمالیستی برام جذاب تر شده‌ان.
نکته خیلی خوب و مثبتی که برای من داشت،یه جرقه بود.جرقه‌ای از اورانیا برای داستان جدید خودم که نمی‌دونستم باهاش چیکار کنم.این رمان بهم یه ایده داد که میشه اینطوری داستانت رو ادامه بدی.اگه فقط همین حسن رو داشته باشه برای من کافیه❤️