یادداشت mohdseh☁️

        کتاب چرا ادبیات؟ از ماریو بارگاس یوسا برای من فقط یه کتاب نبود یه جور بیداری فکری بود. یوسا تو این اثر با تمام هوشمندی و تجربش از ادبیات دفاع نمی‌کنه صرفاً چون عاشقشه ازش دفاع می‌کنه چون باور داره که ادبیات یکی از آخرین سنگرهای انسانیت تو دنیاییه که داره کم‌کم به مصرف‌گرایی و بی‌تفاوتی می‌رسه.
ادبیات تو نگاه یوسا یه سرگرمی لوکس یا یه دل‌مشغولی آکادمیک نیست یه نیازه. همون‌قدری حیاتی که هوا یا آزادی فکر. اون جوری از تخیل حرف می‌زنه که انگار یه قدرت نجات‌بخشه نه فقط برای خلق داستان بلکه برای فهمیدن آدم‌ها، جهان و حتی خودمون.
یکی از نکاتی که تو کتاب برام خیلی پررنگ بود، اینه که یوسا معتقده جامعه‌ای که ادبیات رو فراموش کنه کم‌کم توانایی رویا دیدن و اعتراض کردن رو از دست می‌ده. چون داستان‌ها تمرینی هستن برای همدلی برای اینکه بتونی زندگی کسی رو تجربه کنی که شبیه تو نیست ولی دردش آشناست.
به عنوان کسی که سال‌هاست با کتاب زندگی کرده این اثر مثل یه یادآوری بود که چرا اصلاً شروع کردم به خوندن. چرا هنوز هم وقتی دنیا سنگینه پناه می‌برم به یه پاراگراف خوب به یه شخصیت ساخته‌شده با واژه‌ها. 
چرا ادبیات؟ یه جواب آماده نمی‌ده یه سؤال اساسی می‌پرسه که ذهن آدم رو تا مدت‌ها درگیر نگه می‌داره.
اگه دنبال کتابی هستین که هم فکری تکونتون بده هم از نظر نوشتاری شسته‌رفته و محکم باشه و هم یه ضربه‌ی لطیف بزنه به قلبتون این کتابو از دست ندید.