یادداشت آنشرلی:))

        کتاب زیبایی بود،با اینکه خیلی باهاش گریه کردم و زجر کشیدم ولی بازم عمیقا دوستش دارم😭😂
این کتاب احساسات من رو به بازی گرفت و کاری کرد موقع گریه کردن لبخند بزنم و یا دو دقیقه بعد از اینکه قهقهه میزدم با صدای بلند گریه کنم!! 
و مثل همیشه میخوام درمورد هرکدوم از شخصیت های کتاب که نظر قابل توجه ای درموردشون دارم صحبت کنم:
اسکارلت رو گاهی تحسین میکردم و گاهی از دستش به شدت عصبانی میشدم و گاهی هم اصلا درکش نمیکردم.اسکارلت دختر شجاع و قوی ای بود و با کارهایی که میکرد من رو هیجان زده میکرد و سعی میکنم توی زندگیم اسکارلت رو در بعضی مواقع الگوی خودم قرار بدم،سعی میکنم مثل اسکارلت قوی باشم و هرجوری شده به چیزی که میخوام برسم و همینطور سعی میکنم مثل اسکارلت با فکر کردن به گذشته و چیزای بیهوده خودم رو اذیت نکنم.اما این روهم قبول دارم که اسکارلت زن بی چشم و رو و نمک نشناسی بود و سریع افرادی رو که براش کارهای خوب و بزرگی انجام داده بودن رو فراموش میکرد...! 
و کلی ویژگی های بد و همچنین خوب داشت که به نظرم زیادیه که بخوام اونارو اینجا بگم! 
و اینم باید بگم که،دقیقا همونطور که اسکارلت الن رو دوست داشت و براش احترام قائل بود،دقیقا من هم همونقدر مادرم رو دوست دارم:))! 
و اینکه عشقش به اشلی رو درک نمیکردم،اصلا یه عشق واقعی بود یا نه یه عشق سطحی بچگونه؟واقعا نمیدونم... 
و اما رت...آه که چقدر این مرد خوب بود... 
خیلی زیبا عشق میورزید، از بیانِ احساسات و افکارش نمیترسید و مرد شجاع و باحالی بود،یه مردِ واقعی!! 
درسته،همیشه گفتم من توی زندگی واقعی تحمل زندگی کنار همچین مردی رو ندارم،چون حتی تحمل اینکه با کسی که بیشتر از خودم اطلاعات داره و گاهی اوقات بابت همین چیزا مسخرم میکنه رو ندارم!! 
اما واقعا به نظرم باید اسکارلت به خاطر اینکه همچین فرد باحالی عاشقش شده به خودش افتخار کنه!
و ملانی،یه دختر مهربون و فداکار.آه که چقدر این زن رو دوست دارم،توی قسمت هایی از کتاب شدیدا استرس میگرفتم که نکنه ملانی از دست بره،آخه این زن واقعا خیلی ضعیف و کوچولو بوود:)) 
و خوشحالم که آخرش ملانی و اسکارلت همدیگه رو مثل خواهر خودشون دونستن و حداقل یکمی باهم صمیمی شدن.
در مورد هرکدوم از شخصیت های کوچیک و بزرگ این کتاب نظراتی دارم ولی فکر نکنم که حرفام اونقدراهم مهم باشن.
اوایل کتاب که فقط درمورد اسکارلت و زیبایی اون بود یه کتاب جالب و دوست داشتنی بود،راستی اینم باید بگم که همون اول روی دو برادر تارلتون کراش زدم چون خیلی باحال بودن😔😂
اما از یه جایی به بعد که اسکارلت خودش رو به خاطر لجبازی کودکانه و یهویی بدبخت کرد انقدری عصبانی شدم که دیگه حتی دوست نداشتم ادامه ی کتاب رو بخونم.ولی خب رت یجورایی مثل فرشته نجات اومد و اسکارلت رو نجات داد و چقدر این فرشته ی نجات خوب و باحالهه!! 
و اواخر کتاب هم که کامل درمورد جنگ بود و بدبختی هایی که تارا و خانواده اسکارلت کشیدن؛و دقیقا همینجا بود که شجاعت اسکارلت بیشتر از همیشه نشون داده شد.
در کل کتاب خوبی بود و به خاطر اینکه یکمی طولانی بود میخوام بعد از یه استراحت کوچولو برم سراغ جلد دوم.
پیشنهاد میشه اما فقط به کسایی که دنبال ژانر کلاسیک و سیاسی هستن و اونایی که مثل من عاشق کتابایی میشن که افسردگی رو با خودش به همراه داره😔😂