یادداشت مهسا کرامتی

                این کتاب‌ رو از مدت‌ها پیش می‌خواستم بخونم، احتمالاً از زمانی که بلاگر بودم؛ حدس می‌زنم که توی یه وبلاگ یا توسط یه بلاگر باهاش آشنا شدم و تصمیم گرفتم که یه روزی بخونمش و بالاخره تونستم.
اونقدر کتاب فوق‌العاده‌ای نیست، در عین حال اونقدر بدم نیست. یعنی اینجوریه که اولش که دارید می‌خوندیش به خودتون میگید خیلی هم خوب نیست و فقط تمومش کنم بره و وقتی دارید تمومش می‌کنید اینجوری‌اید که خیلی هم بد نبود، درمورد چیزای مهم و ارزشمندی صحبت کرد، تونست عواطفمو جریحه‌دار کنه، لبخند به لبم بیاره و غمگینم کنه؛ این کتاب یک چنین چیزیه.
حجم زیادی نداره، راحت خونده میشه، هرچند از ترجمه‌اش خیلی راضی نیستم. آخرشم یه مصاحبه با تصویرگرش داره که بد نیست.