یادداشت سیده زینب موسوی

                یادم نمیاد قبل از این کتابی تا این حد «فضایی» خونده باشم.
کتابی که ماجراش تقریبا کل منظومهٔ شمسی رو در برمی‌گیره، با جنگ‌های بین‌سیاره‌ای و رازی که بسیار فراتر از چیزیه که اون اول به نظر می‌رسه...

کتاب پر از جزئیات فضاییه و یه مقدار طول می‌کشه تا آدم دستش بیاد تو این منظومهٔ شمسی دقیقا کی به کیه و اوضاع سیاسی از چه قراره!
با این حال میشه گفت روند کتاب نسبتا تنده و ضرب‌آهنگش هیچ‌وقت افت نمی‌کنه.

داستان با زاویه‌دید دو نفر جلو میره،
هولدن، معاون کاپیتان یک فضاپیمای حمل یخ (از زحل!)
و میلر، یه کارآگاه پلیس تو یه یکی از سیارک‌های کمربند بین مریخ و مشتری.

هر چی گذشت من از هولدن کمتر و کمتر و از میلر بیشتر و بیشتر خوشم اومد! واقعا رویکرد این کارآگاه تو حل مسائل و شناختش از آدما برام جالب بود، توصیف درونیاتش رو هم دوست داشتم :) 
هولدن هم اول خوب شروع کرد ولی به مرور ایده‌آل‌گرایی احمقانه‌ش و عدم درکش از آدم‌های دیگه و نیاتشون رفت رو مخم 😒

یه نقطه ضعف کتاب به نظرم این بود که با وجود رخ دادن وقایع در صدها سال بعد، فرهنگ واژگانی آدم‌ها همچنان در عصر حاضر گیر کرده بود! مثلا ملت هنوز برای مثال زدن به استالین و چنگیزخان ارجاع می‌دادن... می‌دونم که نویسنده اینطوری می‌خواسته خوانندهٔ امروزی با داستان ارتباط بهتری برقرار کنه ولی یه نظرم این از ضایع بودن کار کم نمی‌کنه :)

از پایان‌بندی کتابم راضی بودم.
این کتاب در واقع جلد اول از یه مجموعهٔ ۹ جلدیه😵‍💫 ولی پایان‌بندی طوریه که خواننده لنگ در هوا رها نمیشه و من خودم به دلیلی که پایین تو قسمت افشای داستان میگم دیگه تصمیم به ادامه‌ش ندارم :)



❌ خطر افشای داستان ❌
از اونجایی که تو کل این نه جلد پسرمون هولدن نقش فعالی داره 😒 و اصولا خبری از میلر نیست 😕 اینجانب ختم این مجموعه رو برای خودم تو همین جلد اول اعلام می‌کنم 😂