یادداشت 🎭 🎬 محمد رضا خطیب 🎭📚

        درباره چخوف اگر بخوام حرف بزنم ، نمیتونم قدرت قلم و خلاقیت این نویسنده بزرگ رو بیان کنم . حق مطلب ادا نمیشه ...

چخوف بزرگ بود ، بزرگ هست و بزرگ خواهد ماند... تا دنیا دنیاست ، اسم چخوف بر پیشانی ادبیات جهان می درخشه و کمتر کسی قدرت اینو خواهد داشت که حتی نزدیک جایگاه اون بشه.
آثاری که پر از حس های خوب و خوندنی و انسانیه... داستان های چخوف ، داستان های انسان های ناراضی و ناراحتی یه که برای تغییر زندگی خودشون هیچ کاری نمیکنن و جز ناله و غر زدن و گلایه کردن کاری نمیکنن... 
انسان های منفعلی که فقط لب و دهنن و جز گلایه کردن هیچ قدمی برای بهتر کردن اوضاع خودشون برنمی‌دارن... این درون مایه در شاهکارهای نمایشی چخوف بیشتر نمود پیدا میکنه تا این آثار کوتاه...

در این کتاب ما با تک پرده ای های چخوف طرفیم... کارهای کوتاهی که در ژانر کمدی نوشته شدند و بعضا موفقیت های خوبی رو برای چخوف به ارمغان آوردند... آثاری که البته به پای شاهکارهای چخوف نمیرسند ...

این آثار بیشتر تمرینی برای نوشتن صحنه و برای نشریات و تئاتر های کوچیک نوشته شده و دارای ارزش ادبی و هنری در حد کاری مثل باغ آلبالو نیستند...
برای آشنایی با قلم و فضا و تفکرات چخوف ، یا بهتر بگم برای چخوف خوانی شروع خوبیه...

این کتاب ترجمه داریوش مودبیانه... ترجمه ای که از انگلیسی و فرانسوی به فارسی ترجمه شده. داریوش مودبیان نویسنده و کارگردان و بازیگر کارکشته تئاتره که نمایشنامه های کمدین های معروف رو در مجموعه طنزآوران جهان نمایش ، بارها ترجمه و چاپ کرده که خدمت بزرگی به تئاتر و هنر ایرانه...
گرچه به شخصه تجربه خوبی از برخورد با ایشون سر کارهای خودم نداشتم که بماند برای وقتی دیگر...
اما از جاده انصاف نباید خارج بشیم و باید بگیم که الحق و الانصاف ترجمه های خوبی رو شاهد هستیم.
در ابتدای هر اثر اطلاعات خیلی خوبی از زمان نوشتن و اجراهای این آثار آورده شده که به شخصه برای من خیلی جالب بود .
و در آخر هم درباره این آثار اطلاعاتی از خلال نامه های نوشته شده چخوف به دوستانش بیان شده که اون هم در نوع خودش جالب توجه بود.

سه نمایش " تراژدین اجباری " ، " خواستگاری " و " جشن سالگرد " رو بنده در سال ۱۴۰۰ در سالن مهرگان تهران به روی صحنه بردم که خاطره خوبی برای من بود...

پ ن : عکس مربوط به اجرای نمایش " تراژدین اجباری " به کارگردانی این حقیر است...