یادداشت ‌ سید امیرحسین هاشمی

        جزو اولین کتاب‌هایی بود که چند سال پیش توی نقد سینما، نظریه فیلم و این‌جور صوبتا خوندم و چیز کامل و خوبی بود برای بحث‌های مقدماتی.

از نکات مثبت و خوب کتاب اینه که روی "نوشتن در مورد فیلم‌ها" خیلی تاکید داره. یعنی وقتی میاد در سه فصل و در سه وجه به میزان‌سن می‌پردازه، آخر هر فصل میاد و یه راهنما می‌ذاره که با این چیزهایی که از کتاب یادگرفتن چجوری می‌تونه در مورد یا فیلم حرف بزنی.


مفاد کتاب هم تقریبا کامله دیگه،
توی سه فصل اول به میزان سن، قاب‌بندی و حرکت دوربین می‌پردازه.
فصل چهارم: تدوین
فصل پنجم: صدا
فصل ششم: روایت
فصل هفتم: از فیلم‌نامه تا فیلم (مثلا همینکه این فصل توی کتاب هست خیلی ارزشمنده. واقعا فکر کردن به روندی که توی فیلم از یک فیلم‌نامهٔ بالقوه تبدیل به یک فیلم بالفعل می‌شه خیلی به فهم درست‌تر فیلم‌ها کمک می‌کنه.)
فصل هشتم: فیلم‌سازان
فصل نهم: نقش‌آفرینی
فصل دهم: ژانر
فصل یازدهم: جلوه‌های ویژه
فصل دوازدهم: کنار هم چیدن، چگونگی نوشتن مقاله‌ی 8الی10 صفحه‌ای در مورد فیلم‌ها


از نکات مثبت کتاب همینه که در عین نه‌چندان طولانی بودن، به صورت فراگیری به عناصر اصلی‌ای که در تحلیل یک فیلم باید مورد توجه آدم باشه می‌پرداخت و اون جمع‌بندی آخری که داشت در مورد مقاله نوشتن در باب فیلم‌ها کاری می‌کرد بتونی دوباره فیلمی رو که تکه تکه کردی به اجزا مختلف، دوباره به هم وصل کنی و تبدیل بشه به یک کل منسجم، مثل وقتی که بدون نظریه و شبیه آدم داشتی فیلم‌ات رو می‌دیدی.


اگه می‌خواید یه ذره جدی‌تر با جهان فیلم‌ها مواجه بشید حتما کتاب خوبی برای شروع کار خواهد بود. من همیشه به خاطر اینکه داداشی دارم که مفصل سینمایی هستش و کالکشن کاملی از مثلا مجله فیلم (قبل از اون کودتای کذا!) داره و همیشه برنامه هفت (زمانی که دیدن داشت) رو می‌دید به نوعی همه این چیزهایی که تو این کتاب هست رو می‌دونستم، ولی هیچ وقت تا چند سال پیش که این کتاب رو خوندم به صورت مدون و منطقی باهاشون مواجه نشده بودم.


قطع به یقین، بدون دونستن این موارد فرمی/تکنیکی باز از فیلم‌ها لذت خواهید برد، ولی اگر بتونید با این موضوعات اندکی روی فیلم‌هایی که می‌بینید دقیق‌تر بشید می‌بینید که کلی حرف‌ برای زدن دارید و آدم‌ها در اغلب مواقع وقتی حرفی برای گفتن داشته باشن، موجودی شادتر هستند  :)