یادداشت عینکی خوش‌قلب

        یکی از آن کتاب‌هایی است که بعد از اینکه به بچه‌ها تکلیف دادم، خواندمش. آن هم وقتی یکی از کلاس هشتمی‌های روزگار کرونا گفت "این واقعا فوق‌العاده است." باورم نمی‌شد یک‌ کلاس هشتمی به یک‌ کتاب کلاسیک لقب فوق‌العاده بدهد.

دیکنز علی‌رغم ظاهر قدیمی‌اش داستان‌های کسل‌‌کننده‌ای ندارد. این قصه هم سریع شروع می‌شود با شتاب پیش می‌رود و به همین خاطر دوستش داشتم. (البته‌این نسخه، خلاصه شده، احتمالاً نسخه‌ی اصلی بسیار طولانی‌تر است.) خیلی‌ها می‌گویند داستان دیوید کاپرفیلد شبیه به زندگی خود دیکنز است و تا حدی واقعا‌ هم همین‌طور است.

با بعضی بخش‌های طنز کتاب خوش‌گذراندم و خندیدم. مثل وقتی که‌ دیوید مدتی در کنار خانواده‌ای در زندان زندگی می‌کرد. بعد از توفیق اجباری خواندن کتاب‌های کلاسیک همراه با بچه‌ها، فهمیدم این کتاب‌ها می‌توانند بعد از سال‌ها همچنان جالب باشند.