یادداشت مهتاب حیاتی

                من چون دیدم طاقچه رایگانش گرده خوندمش . ولی خدایی جذبم کرد.به حدی که کتابایی که از طاقچه خریده بودمو ول کردم و چسبیدم به این که تمومش کنم. این برا یه آدم خسیس خیلیه. 
میگن ریشه ی طنز تو تلخی های زندگیه، این کتاب مصداق کاملش بود. یعنی همونقدری دلم خواست برم پیش سرخپوستای این اردوگاه، که بعد خوندن آبنبات های صدقی می خواستم برم بش قارداش.
خلاصه که جدید بود، هم سوژه هم لحن هم این سبکش.