یادداشت معصومه سعادت

        دفعه‌ی اول که خوندمش، ترجمه‌ی نشر پیدایش بود و یادمه که یک نفس خوندمش و با گریه کتاب رو بستم و وقتی از جام بلند شدم کمرم یک صدای عجیبی از خودش دراورد حاکی از نارضایتی وضعیتی که ۴ ساعت بهش تحمیل کرده بودم.
دفعه‌ی دوم ترجمه‌ی افق رو خوندم برای پایان‌نامه‌م. قطعا باز هم یک ضرب و باز هم سر هالوین و سر فصل آخر و جمله‌ی ماندگار اوگی گریه کردم، توی کتابخونه مرجع کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان توی احمد قصیر خوندمش.
سه چهار بار فیلمش رو دیدم. 
و حالا هم بالاخره رفتم سراغ متن اصلیش! و این بار با بخش ویا گریه کردم، جایی که داشت درباره‌ی ارتباطش با مادربزرگش می‌گفت.

ام...

برای باز هزارم: اگه فیلمش رو دیدید و فکر کردید ۸ از ۱۰ نمره‌ی خوبیه واسه داستان فیلمش، کتابش نمره‌ی ۱۵ از ۱۰ می‌گیره. مطمئن باشید از خوندنش لذت می‌برید.