یادداشت dream.m

        هفت‌روز_هفت‌نمایشنامه 
نمایشنامه چهارم

نخستین مواجهه با نمایشنامه مارا/ساد همان‌قدر غافلگیرکننده است که خود صحنه‌ آغاز آن؛ تیمارستانی به نام شارنتون در فرانسه، اوایل قرن نوزدهم، جایی که بیماران روانی قرار است نمایشی درباره قتل ژان پل مارا را اجرا کنند. قتلی که توسط زنی جوان به نام شارلوت صورت گرفته است.
 در نگاه نخست، مخاطب گمان می‌کند با یک بازسازی تاریخی روبه‌روست، اما خیلی زود متوجه می‌شود که پیتر وایس، نمایشنامه‌نویس آلمانی-سوئدی، فراتر از تاریخ رفته و با کمک فرمی خلاقانه، بحث‌های فلسفی، روان‌کاوانه و اجتماعی را در بستری تئاتری به تصویر کشیده است.
پیتر وایس در مارا/ساد نشان می‌دهد که تئاتر تنها محلی برای روایت نیست؛ بلکه فضایی‌ست برای تردید، بیداری، و مواجهه با ناخودآگاه تاریخی و فردی ما. اگر جرأت شنیدن داشته باشیم، این اثر می‌تواند آینه‌ای دردناک اما صادق باشد از خود، از دیگری، و از جهانی که در آن زندگی می‌کنیم.