یادداشت فاطمه محمدی

        من از عاشقانه‌های کلاسیک یه«جین‌ایر» خوندم یه «غرور و تعصب»،که به همین ترتیبم خوندمشون.
اگه بخوام نظر خاله‌زنکی بدم درمورد این کتاب،اینه که چرا جین آستن از رو دست شارلوت تقلید کرده که دیدم طفلک ،آستن اول کتابشو نوشته! 😅
من واقعا با پیشینه‌ی «جین ایر» یه حدسای کلی درمورد غرور و تعصب داشتم که پر بیراه نبود (بعدا هم متوجه شدم)و این از هیجان داستان برام کم کرد.
دوم اینکه توصیفای ریز و اضافی(به نظرمن) واقعا کتابو فرسایشی کرد.
سوم اینکه درسته که از اصل کتاب عاشقانه‌س،
اما با خوندنش میفهمی مردمان کتاب  رسما نه کار و بار و شغلی براشون خیلی مطرحه نه تحصیل و مدرسه‌ای فقققط ازدواج!😄
چهارم حیف به نیمچه رسوم خوب و حیای از دست رفته‌ی جامعه‌ی مسیحی اروپا....
پنجم کتاب برای هدیه به دختر نوجوون بدک نیست.
و آخر ؛این ترجمه دلنشین نبود.