میخواهم تا چند روز آینده این کتاب را بخوانم. چرا واقعا؟ بیکاری؟🤔 هر مطالعه ای باید برای پاسخ به یک سوال ذهنی شکل بگیرد در غیر اینصورت مانند ریختن آب بر سنگ است. البته که اصلی ترین دلیلم این است که چگونه نسلی بر سخت ترین فشارهای روحی و جسمی فائق امدند؟  چرا ما بعد از جنگ با نسلی از ادم های روانی و خسته روبرو نشدیم حتی ادم هایی که سرنوشت سازان اصلی ان دوره بحرانی بودند هنوز در صحنه اند. این انرژی وصف ناشدنی از کجا آمده است؟ چرا این ها میتوانند کاندید قهرمان من باشند؟ ایا این نقش آفرینی فقط مختص زنان ایرانی بود؟ برای درک راوی ها معمولا سعی می کنم جریان شناسی و شرایط زیست او را بشناسم تا درکی روشن از  عملکرد انها داشته باشم. مثلا برای خواندن این کتاب پادکست پایداری قسمت اخر را شنیدم.
فهمیدم بمباران اندیمشک طولانی ترین بمباران شهری بوده با300شهید و...(حتما در این باره بخوانید واقعا عجیب بوده و امار های تکان دهنده! 
 یاد کتاب اقای سرهنگی و بهبودی از بازدید موزه جنگ روسیه افتادم و ریسمانی که زنان روسی از موها خود بافته بودند  برای نیروی دریایی؛ یاد کتاب جنگ چهره زنانه ندارد..